Iedereen kent natuurlijk wel het iconische beeld van die grote eenzame monoliet in de Australische woestijn maar Uluru (aka Ayers Rock) van op afstand maar vooral van dichtbij in het echt kunnen observeren is een ware openbaring. Ook al lijkt het maar één grote brok steen, de speciale vertikale belijning, de mooi gevormde kloven, grotten en holtes, de immense kleurenvariatie op verschillende momenten van de dag, de verrassende aanwezigheid van water en groen, de grillige omtrek, ... en de bijhorende mythes, obscure verhalen, de bizarre controverse "We Don't Climb", ... maken de uitputtende tocht door The Outback meer dan de moeite waard. Op amper een steenworp hiervan liggen de minder algemeen bekende maar minstens even intrigerende Kata Tjuta (aka The Olgas), een formatie van 36 rotskoepels waartussen er wandelingen met steeds wisselende uitzichten te maken zijn. Mt Conner (aka Fool Uluru) hebben we van ver en bij zonsondergang kunnen waarnemen - een mysterieus eenzame tafelberg in de vlakte. Op ettelijke 100'en km's daarvandaan ligt in het Watarrka National Park Kings Canyon waar we de drie uren lange rim walk hebben gedaan met spectaculaire zichten langs diepe afgronden... Nooit gedacht dat een hoop rotsen zo interessant kon zijn! Niet voor niets is dit (weeral en zelfs tweemaal) UNESCO werelderfgoed!
We hebben dit alles met de 3 dagen/2 nachten durende award winning The Rock Tour gedaan wat een belevenis op zich is. Als ouderdomsdeken in een publiek van hoofdzakelijk 20-jarigen met een minimum aan comfort bivakeren onder de blote sterrenhemel (the 1 million star hotel) gelegen in een swag rond het kampvuur en op onmenselijk ochtendlijke uren opstaan om te kunnen genieten van de zonsopgang is op zich uitputtend en niet iets wat we elke dag zouden willen doen maar was wel de topervaring van deze reis tot nu toe! Been there, done that & ... survived!
Als afsluiter hebben we daarna zowel ons een dag laten rondrijden in als een dag gaan fietsen naar de evidente hoogtepunten van de West MacDonnell Ranges. Om de Larapinta Trail te wandelen moesten we ander seizoen uitkiezen want daarvoor is het van november tot februari te heet. Dat houden we dus als toekomstige uitdaging achter de hand ;-)
Voor wie jaloers is op dit alles hierbij een beetje relativering. De zon staat hoog en schroeit van voor we opstaan en de hitte blijft drukken totdat we gaan slapen zodat we ons constant ingepapt moeten houden met factor 30+, ons lichaam schreeuwt naar water en extra zout zodat we dus binnen de kortste keren nat in het zweet staan. We ondergaan waarschijnlijk onze tweede hooikoortsperiode in hetzelfde jaar (tranende ogen en lopende neus in november!?) En we moeten onze slaapkamer delen met allerlei (on)gedierte waar we niet te hard over willen nadenken: An had een ontmoeting in de woestijn met een handgrote harige spin (een huntsman?) en moest eigenhandig een schorpioen(tje) doodmeppen naast het bed. Het leven van de (ontdekkings)reiziger in den vreemde kan hard zijn :-)
Voor de eerste keer na Tokio zijn we nu eindelijk terug aangekomen in iets wat zich terecht een (wereld)stad mag noemen: Sydney. We kloppen het woestijnstof van onze botten en kleden ons terug streetwise om in de beschaving te kunnen duiken!
Published with Blogger-droid v1.6.4
Aaaaahhhhh, hitte en zon, wat zijn dat ook weer voor fenomenen ... in het lange weekend van 11 nov zijn we hier gigantisch uitgeregend met overstromingen overal ten lande (gelukkig niet op den Berg) en nu is het lekker koud, af en toe mistig maar vooral somber. Tja, achterblijvers hebben altijd ongelijk !
BeantwoordenVerwijderenOok geen spectaculaire rotsformaties helaas maar wel wat te pruimen cultuur met de bijbel van Anjou (in jullie museum M), het woord 'monnikenwerk' krijgt zo een duidelijker betekenis (zoveel gepruts zou niets zijn voor een ongeduldig wicht als mezelf) en top of the bill in het Mukha hedendaagse wanddtapijten gemaakt op basis van foto's van een Engelse kunstenaar (Craigie Horsefield). Buitengewoon schitterend. Een panoramisch zicht op de baai van Napels tijdens het vuurwerk is adembenemend met onnoemelijk veel kleurschakeringen. Zo wordt tenminste ons hart af en toe wat verwarmd :-)
Verder een schadevergoeding te goed van Thomas Cook ivm het aanprijzen van promotiepakketten die vervolgens niet beschikbaar bleken te zijn. De 'consument' wint dus toch soms het pleit. Besloten om het geld aan een volgend tripje te spenderen maar wellicht niet genoeg voor het andere eind van de wereld.
Een collega is recent voor 7 weken alleen met de rugzak vertrokken naar de Filippijnen en Thailand. Maar wegens een groot onveiligheidsgevoel keert hij vroeger dan voorzien terug. Zo makkelijk is dat verre reizen dus blijkbaar ook weer niet. Jullie doen het gelukkig goed, doe zo voort !
U ziet de wereld draait ook aan deze zijde maar door en jullie blijven in onze gedachten. Take care. Inge en Luc
Hi jongelui,
BeantwoordenVerwijderenWe zijn hier natuurlijk stikjaloers. En om dat te compenseren plannen we ook een tripje ... 2 dagen Parijs !!!.
Jullie outback ervaringen doet mij trouwens denken aan een absoluut schitterend boek: "The Songlines" van Bruce Chatwin. Gaat helemaal over de Australische ziel. Moet je eens lezen!
En over boeken gesproken. Na "Born To Run" voor de 3de maal gelezen te hebben was ik helemaal van de wereld. Ik heb dan maar mijn versleten loopschoenen aangetrokken, en zonder veel voorbereiding (nou ja) een marathon gelopen. Een makkie als je denkt dat het het eerste deel is van een veel langere ultra. Wordt vervolgd :-)
Hou ons verder op de hoogte van jullie avonturen!
Jan, Heidi, Aurora, Eva-Luna