De allerlaatste foto's

Nu we ruim een maand terug aan het werken zijn (terwijl iedereen op vakantie is), kijken we met heimwee terug naar de foto's van onze fietstocht door Istrië en daarna verder door Slovenië, Oostenrijk en Beieren.

En voor we het vergeten: op de meest gehoorde vragen de voorbije maand hebben we spijtig genoeg alleen maar hetzelfde antwoord. En valt het mee om terug te zijn? En bent ge het al terug gewoon? En ziet ge dat zitten om zo terug te komen werken? nee, Nee, NEE! Alleen een snuggere enkeling vroeg ons hebt ge uit uw jaar weg gehaald wat de bedoeling was? JA!

Mozartkugeln, Knödeln & drei Flüssen

De Gasteiner & Tauernradweg leidden ons gezwind van Bad Gastein tot Salzburg door een postkaartlandschap. In Bad Gastein imponeert natuurlijk "de" waterval maar voor de fietser evenzeer "de" duik naar Badbruck. Gelukkig dat we dat niet naar boven moesten doen! En verderop waren we onder de indruk van Burg Klammstein, Festung Hohenwerfen en de doorsteek van Pass Lueg. Alles nodigt uit voor verdere verkenning... maar dat doen we niet want het gaat verbazend goed vooruit! Stoppen is een opdracht - remmen is moeilijker dan doorrijden. Een fietsvakantie is iets eigenaardig. De af te leggen afstand op de kaart en de beweging / de inspanning / het afzien: het werkt verslavend. En dus bevestigt het cliché zich dat de weg belangrijker is dan de bestemming.

In Salzburg dwongen we ons tot een stop. Zo een stad mag je toch niet doorvliegen!? Alles ziet er dan ook perfect uit: het park van Schloss Hellbrunn en stadstoegang via de Hellbrunner Allee, het zicht vanaf de Kapuzinerberg, ... Maar na 1 dag niet-fietsen begint het te kriebelen en moeten we verder.

We volgen verder de Tauernradweg richting Passau. Zonder gids weten we niet wat er gaat komen en zijn dus aangenaam verrast van wat voor onze wielen komt. Oberndorf met zijn ferme brug naar Laufen en "Stille Nacht"-kapel, Tittmoning en Braunau/Inn met hun typische brede stratenmarkt, Burghausen dat eruit ziet als Carcassonne, ...

Fietsen door Oostenrijk valt best wel mee zo lang je de rivieren volgt. Zo zijn we langs de Gasteiner Ache, Salzach en Inn uiteindelijk in de stad van de drie stromen aangekomen: Passau. Oostenrijk is lieflijk: besneeuwde bergtoppen, hartige knödeln, de chaletstijl die alleen hier thuishoort, Grüss Gott en zo. Maar qua 1 aspect is het nog een zwarte vlek op de Europese kaart. De verstopte roker is hier nog ongekend en overal wordt er dus sans gêne gerookt in eet- en drankgelegenheden vanaf het ontbijt...

Na vooral doorsteekroutes genomen te hebben (hoe geraken we naar Slovenië, naar Oostenrijk, naar Salzburg, naar Passau) en dan nog een deel van de drukke fietssnelweg langs de Donau met nu al ontelbare vakantiefietsers, volgen we vanaf nu een thematische route richting België. De Limes fietsroute volgt de noordgrens van het Romeinse Rijk. Dat wordt weer een hoop oude stenen die we de volgende dagen gaan tegenkomen.

Published with Blogger-droid v1.6.9

Oostenrijks fietsplezier

We zijn vlotter door Slovenië geraakt dan we eerst vreesden. Met wat klimwerk maar minstens even veel afdaalgenot passeerden we een aantal mooie plekjes. Het Predjama kasteel heeft een sprookjesachtige ligging en Skofja Loka is een klein maar fijn stadje. Vanaf Kranj hebben we dan onze geplande route wat aangepast op basis van de (steeds wisselende) tips die we onderweg kregen. We reden rond langs Bled om daarna via Kransjka Gora en het Italiaanse Tarvisio Oostenrijk via Villach binnen te komen. Daarmee vermeden we magischer wijze de bergpassen tussen Slovenië en Oostenrijk :-)

Bled is hét cliché-beeld van het sloveense toerisme. Maar als toegangspoort tot het Triglav Nationaal Park van de Julische Alpen ligt er daar een nog veel mooier gebied te verkennen. Zo hebben we onderweg ook nog de Kras regio met zijn Skocjanske Jame, Postojnska Jama & het Cerknica meer en de omgeving van Crni Kal & Hrastovlje met stip genoteerd voor als we hier nog eens met de auto terugkomen.

Maar soms is ook gewoon de weg de attractie. Zo reden we van Kransjka Gora tot in Villach bijna 50km bergaf op een meestal perfect geasfalteerd fietspad over een oude spoorlijn! Genieten. Het ging zo vlot dat we Slovenië al waren uitgezoefd zonder het te beseffen!

De slovenen waren soms aandoenlijk behulpzaam. De ene keer verzamelt zich ongevraagd een hele bende rond ons om de weg te wijzen... om dan te beseffen dat ze het zelf niet weten of uitgelegd krijgen en te horen dat wij al die tijd zelf wel de route kenden. De andere keer belt een man het halve dorp af om ons een overnachtingsplaats te zoeken omdat hij vindt dat we zeker die dag in zijn mooi dorp moeten stoppen en blijven. En als laatste fietst nen echte coureur een tijdje met ons mee om ons zeker op de mooie fietsroute te krijgen en neemt hij afscheid met zijn GSM-nummer te geven om samen een koffietje te pakken als we die dag in zijn dorp eindigen.

Sinds een paar dagen hebben we de Sobe geruild voor Zimmer Frei. Van Villach ging het vlotjes via het Drau- en Mölldal tot in Obervellach en dan nog 600m klimmen tot in Mallnitz. Daar botsten we op de onoverkomelijke muur van de Hohe Tauern met toppen van +3000m waar we met 't fietske nog eens niet aan mochten/wilden proberen! De auto's trouwens ook niet en iedereen moet met de treinshuttle door de tunnel. Fietsen in Oostenrijk is een luxe: overal autovrije fietspaden die goed bewegwijzerd zijn.

Nu is het nog maar een goede 100km grotendeels bergaf naar Salzburg. Dat gaat dus lukken. Hier in de bergen zijn het trouwens niet de kilometers die tellen maar wel de hoogteverschillen. Toch prijkt de symbolische 1000 bijna op de kilometerteller!