 |
| Aankomst in Middlemarch |
De voorbije week zijn we drie dagen al fietsend door
Cental Otago getrokken. Het gaf terug een beetje het gevoel van wat we de voorbije zomer in noord/oost Europa gedaan hebben. Al fietsend met bagage door
small town NZ, onderweg gebruik makend van de beperkte accommodatie en eetgelegenheden en daartussen De Grote Leegte. In tegenstelling tot de rest van de voorbije twee maanden was het bewolkt, regenachtig en zelfs koud tot
slechts 12°C. Een geluk bij ongeluk want het kan hier in dit seizoen schroeiend heet zijn. We gaan veel moeite hebben om ons terug aan te passen aan de Belgische temperaturen!
 |
| De steilste straat ter wereld |
In
Dunedin kwamen we in
stijl aan met de historische trein, maar na twee dagen hielden we het voor bekeken in deze universiteits- en bierstad. Er zijn vele oude gebouwen en een paar
quirky bezienswaardigheden maar de stad was ons toch wat te groezelig en ongezellig.
 |
| Geen commentaar |
Voor onze laatste dagen NZ hebben we
Oamaru als uitvalsbasis gekozen. De
Moeraki Boulders zijn zeer merkwaardig en doen denken aan
Mozartkugeln buiten proporties die in de branding op het strand liggen te verweren. Daarna zijn we langs de
Vanished World Trail door de
Waitaki Valley gereden langs geologische eigenaardigheden zoals de grappige
Elephant Rocks, sfeervolle
Awamoko Valley en turquoise wittige stuwmeren in de omgeving van
Kurow.
 |
| Award winning cheese |
Oamaru zelf straalt vooral veel vergane glorie uit met statige gebouwen in neostijlen opgetrokken in wit-gelige
limestone. Een bezoek aan de werkende
Whitestone kaasfabriek was een smakelijke bonus: hun romige blauwe kaas
Windsor Blue is wereldberoemd tot in
the Playboy Mansion en smaakt inderdaad
verrukkelijk pittig naar meer :-)
We verlaten morgen Nieuw-Zeeland vanuit
Christchurch. Wat zich hier de laatste week heeft afgespeeld is dramatisch en heeft een diepe indruk nagelaten. We weten niet hoeveel er hiervan nog tot in België blijft doorsijpelen in het nieuws. Maar onze futiele pogingen tot regeringsvormen verbleken tegenover de gevolgen van de vernietigende 6.3 aardbeving met een huidige balans van 160 doden met nog bijna 100 vermisten en een immense schade aan monumenten, huizen en infrastructuur. Drinkbaar water is na één week nog altijd een probleem en de riolering is stuk. Normaal gebruik van toilet en douche is op vele plaatsen nog onmogelijk. De beelden die we hier dagelijks zien in de media doen meer denken aan wat we gewoon zijn van de derde wereld dan van een beschaafd land... Men verwacht dat de totale tol gaat stijgen tot 240 doden en 1/3e van de historische kern (CBD) moet afgebroken worden. Wat voordien de parel van het zuideiland was (en voor ons dus het geplande einddoel van onze NZ-trip) is nu
off-limits voor toeristen.
Hoe erg het ook allemaal is, dat beven is een onvermijdelijk gevolg van wat NZ nu net mooi en interessant maakt. De ligging op vele
fault lines en de bijhorende vulkanische en geothermische activiteit maakt dat de landschappen in NZ op korte afstand zo verschillend en schitterend zijn. Ondanks de onstabiele grond onder de voeten blijft dit een stevige aanrader als bestemming aan de andere kant van de wereld. Al is het maar voor hun grappige leefcultuur: alles is
cool, awesome, wee, award winning en
voted best. Soms tot op het irritante af omdat vluchtheuvels hier nog hun volle betekenis uitvoeren en voetgangers altijd en overal moeten
drukken om groen te krijgen. Gelukkig zijn ze vooruitstrevender dan hun Aussie broeders want ze hebben hier toch al minstens de voetpaden ontdekt!
Om af te ronden trekken we nu via
Singapore naar
Malaysia. Misschien maakt de lagere levensduurte ons daar eindelijk een
flashpacker.
Published with Blogger-droid v1.6.4
