Polen = bonuspunten

We hebben nu de Baltische staten definitief achter ons gelaten en daarmee het hoofddoel van deze reis gehaald. Hoe en langs welke route we nu verder gaan is (nog) altijd open geweest. Via gedeeltelijk fietsen of sporen door stukken Polen en Duitsland zijn opties. Wat er nu gaat volgen is nog meer onvoorbereid en dus onbekend terrein. We zien wel. Alles is bonus.

De grens tussen Litouwen en Polen was weer van het primitieve type. Niet zo primitief als tussen Letland en Litouwen waar alleen een grenspaal met daaronder een toepasselijke geocache ('No Limits') op een stoffige zandweg de overgang markeerden. Maar de bosweg met half openstaande slagboom, het wapenschild met de rode Poolse adelaar en het waarschuwingsbord met 'filming and photographing is prohibited' leken zo uit de Kuifjesboeken te komen! We hebben dus wel onze obligate foto genomen.

Daarna was de weg onbekend omdat we zelfs geen kaart hadden en ook de GPS al sinds Riga kaartloos was. We gokten op De Grote Leegte richting Mazurië... Niets was minder waar! Eenmaal het bos uit werden we in de buurt van Berżniki al verwelkomd in een mooi heuvelachtig landschap met meertjes. Sejny was de eerste stad waar al meer beschaving was dan verwacht en iets verder bleken we aan het Wigry meer pal in het lokaal toeristische hoogtepunt te zijn aanbeland. Het daarrond gelegen Wigierski Park Narodowy met zijn beroemde klooster (wisten wij veel...) trekt vele vooral Poolse toeristen en dus zijn er overal 'pokoje' (aka Zimmer Frei) en campings.

Op twee dagen tijd hebben we ons ook al op de belangrijkste gastronomische hoogtepunten getrakteerd. Żurek (zure soep met worst), bigoś (een stoofpotje met zuurkool), pierogi (een soort van ravioli maar dan gevuld met bv kaas, kool of paddestoelen) en als kers op de taart nalešniki z jagodami (pannekoeken gevuld met verse bosbessen). Feest! Maar over onze culinaire ervaringen wijden we zeker nog een afzonderlijk bericht met bijhorende foto's. We blijven Bourgondiërs in hart en nieren.

De Poolse taal is natuurlijk ook een meer vertrouwd terrein. Zelfs ik kan nu vlotjes dzien dobry (goedendag), dzienkuję (bedankt), do widzenia (tot ziens) en poproszę rachunek (de rekening a.u.b.) uit mekaar houden. An geeft zelfs met haar 3 jaren Poolse avondlessen - en dus de juiste uitspraak - de Polen de indruk vlotjes mee te kunnen praten zodat al menig Pool een hele uitleg op ons heeft afgevuurd ook al verstaat ze er maar flarden van... Het idee en het gevoel telt.

Met de grensovergang is ook het weer omgeslagen. De eerste nacht zijn we wijselijk in een pokoje gebleven (en heeft het die nacht ferm geonweerd en geregend) en deze morgen werden we van de zon op onze tent wakker maar staan we hier nu al bijna 2 uur in een bushokje te schuilen voor de stortregens. Voldoende tijd dus om dit bericht te schrijven en onze grootse plannen voor de dag te herzien. Wat we kunnen meepikken van Polen blijft dus bonus.

Published with Blogger-droid v1.4.8

Eenheid in verscheidenheid?!

De Baltische staten blijven ons verbazen tot op het laatste. Vanuit ons Belgenland lijkt dat allemaal 1 pot nat en tot voor deze reis had ik zelfs de grootste moeite om ze in de juiste volgorde te lokaliseren. Laat staan dat ik de hoofdsteden juist kon toewijzen of wist wat hen onderscheidt. Ondertussen weten we wel beter en zijn we massaal onder de indruk. Een paar slogans om de Baltische af te sluiten en jullie te overtuigen dringend deze regio te komen exploreren. In Estland is Tallinn een compacte en charmante middeleeuwse stad met een gezellig gotische stadskern 'uit de boekskes'. Letland heeft met Riga dan ineens een hoofdstad met een grandeur van Parijs met boulevards die uitpuilen van de Art Nouveau. En in Litouwen is Vilnius weeral een totale verrassing. Dit is een wereldlijke grootse stad met overal barok - te veel om op één reis te verteren. Kiezen is moeilijk maar als het moet zou ik voor Vilnius gaan om te wonen.

Alhoewel! Vilnius was totaal on-fiets-baar! We kwamen aan met de trein uit Siauliai maar die 5km van het station naar de stadscamping waren een verkeershel. En een paar dagen later hebben we de stad met de fiets moeten verlaten via een halve autosnelweg gevolgd door een onverharde weg van het ergste soort. Er waren geen alternatieven en we kwamen dus uitgeput aan op de camping van Trakai. Trakai is dan weer 'picture perfect' maar aan de minkant heeft het een hoog Bokrijk-gehalte. Toch een must voor wie Vilnius bezoekt.

Ondertussen zijn we al een paar dagen in Zuid-Litouwen aan het fietsen en dat is weeral een totaal ander - en zeer interessant - landschap. Het is hier mooi golvend (niet alleen van de aanhoudende hitte) met meertjes en een kronkelende weg daartussen wat mooie vergezichten geeft. Een hele verademing na de dennebossen van Estland en het vlakke schaduwloze Letland!

We zijn nu op onze meest zuidelijke Baltische bestemming aangekomen die we gepland hadden: Druskininkai. Dit is een kuuroord met charme en we gaan hier een paar dagen op onze pauze-knop drukken. Voor morgen staat er alleen nog het bizarre museumpark met USSR beelden Gruto Parkas op 'het programma': sovietiniu skulpturu muziejus.

We zijn hier op amper 10km van Wit-Rusland/Belarus maar omdat we weeral niet de juiste visa hebben gaan we daarna via de 50km verder liggende Poolse grens naar Mazurië. En tegen dan zal die fietsteller ferm op 3000km staan!

Hopelijk werken de fieten mee want met Nat hebben we al een paar afgebroken stukken meegegeven (mijn spatbord is in twee en An haar licht afgebroken) en sinds een dag zegt An haar fiets verdacht 'krak'...?!

Published with Blogger-droid v1.4.8

Best of the Balts: Madis and his friends

(dit bericht is in het Engels voor onze Estse vrienden)

It's always nice to meet the locals when you're travelling especially if they're Estonian, young, and having a party. A few weeks ago, we were cycling from Tallinn along the West coast to the Southern islands and desperately looking for a place to spend the night. It was weekend, hot, and we'd already done more than 100 km, when we arrived at a cabin where people were obviously having a party. They made some calls to help us find a place to stay, but apparently everything was booked. The guy who seemed to be in charge - Madis - generously offered to take a shower, pitch our tent, and join the barbecue. So, that's how we learned how Estonians spend their summer nights. We enjoyed the free drinks and the lovely home-made beer snacks.

After some drinks we learned a lot more... Madis was not only a young lawyer but also the double world champion in wife carrying! At first we didn't believe it, but he and one of the girls gave us an instant live demonstration of the difference between the Finnish and the - by far more efficient - Estonian style. Hilarious! Check out Wikipedia for more details!

After yet more drinks and telling them we were speeding to Riga we even learned that the Latvians have six toes! That is, according to the Estonians... and it's their way of saying that they the find the Latvians a bit weird. On the other hand, the Estonians are a bit slow and dumb... according to the Latvians. It's like the Flemish and the Dutch, always making jokes about eachother. After leaving Latvia, we do admit that Estonians are better company :-)

So, Estonians are crazy about beer, sauna (even when it's hot outside), night-swimming and berry-picking. But especially, they are very generous and hospitable.

Madis and friends, next time you're in Brussels, let us know, and we'll take you to Leuven to taste our Belgian beers and visit our city. Thanks again for your hospitality. We loved it.

Letland

Sinds het vorige bericht hebben we stevig doorgefietst om onze afspraak in Riga niet te missen. Na de Estse eilanden zijn we naar de hoofdstad van Estland tijdens de zomer gefietst: Pärnu. Om daarna langs de kust Letland binnen rijden en zo verder naar Riga. Na die tijdrit van 500km zagen we dus Margoo en Nat met plezier aankomen!

De drie dagen Riga met Margoo en Nat waren zalig. Riga is de beste stad die we tot nu toe aandeden tijdens deze reis. Een grote, wereldse en levendige stad met massa's pareltjes van Art Nouveau, vele pleintjes met terrasjes en zeer goede live muziek. En dit laatste geldt zowel voor de georganiseerde optredens als de spontane straatmuziek - Frank had dus ongelijk om niet mee te komen! En dan nog een dagje met Margoo naar de zee in Jurmala om af te sluiten... Riga krijgt terecht de titel "Parijs van het noorden".

Vrijdag hebben Margoo en Nat ons uitgewuifd en zijn we verder afgezakt naar het zuiden. Vandaag bezochten we "het Versailles van Letland": het Rundale kasteel. En morgen steken we waarschijnlijk alweer de grens over richting "de berg van kruisen" in Litouwen. Onze fietsteller staat ondertussen op ruim 2500km...

Na 7 dagen Letland vinden we dat het hier wat minder beschaafd is dan in Estland: minder campings, geen retourgeld voor PMD en veel meer onverharde wegen (vooral dan van het type zandbak met steentjes in een sinusgolf aangelegd), ...

Benieuwd wat morgen Litouwen gaat brengen... Wat we alvast weten is dat het alleen maar heter, zwoeler en laffer is geworden: comfortabel fietsen is haast onmogelijk.

2000

Vandaag hebben we onze 2000ste km fietsen gevierd aan het graf van de zon op het eiland Saaremaa.

We zitten nu al een aantal dagen op de eilanden. De voorbije dagen op Hiiumaa waar de afstanden groot en saai waren tussen de bezienswaardigheden. Saaremaa was vandaag een pak verteerbaarder.

En wat we meegemaakt hebben onderweg, is het onderwerp voor een volgend bericht - in het Engels voor onze Estse vrienden!

Maar nu moeten we zowaar ijverig op schema blijven fietsen want... op 13/7 hebben we afspraak met Nat en Margoo in Riga! We kijken er massaal naar uit!

Een tweede reeks foto's

Voor de liefhebbers van beeldmateriaal. Hierbij een tweede reeks foto's! Deze keer van Finland en een deel Estland. Enjoy.

The Sweet Spot

We zijn nu net 1 maand onderweg, bijna elke dag op de fiets. Toevallig (?) hebben we een goede route uitgekozen die een juiste cadans geeft tussen steden, natuur en bezienswaardigheden. Eerst Zweden met het leuke stadje Trosa, de natuur van het eiland Mörkö en dan terug de stad - Stockholm. Daarna Finland met de natuur op Åland, de (anders dan verwachtte) stad Turku, de mooie natuur en bezienswaardigheden in een golvend landschap naar de stad Helsinki. En nu al een tijdje Estland met de prachtige stad Tallinn, een grote brok natuur in het Lahemaa park, Russische nostalgie in de industriestad Sillamäe en de grensstad Narva, de klippenkust in het noord-oosten en de (massaal verlaten) omgeving van het Peipsi meer. We hebben dus al veel gedaan en gezien op onze 1600km fietsen.

Met de fiets is het natuurlijk ook altijd wat zoeken naar de juiste plek om te stoppen of zelfs een tijdje te ploffen. We rijden van camping naar camping of overnachtingsmogelijkheden die binnen fietsafstand haalbaar zijn. En soms wil dat zeggen: we stoppen hier en zetten onze tent neer - we rijden vandaag niet meer verder. Dat maakt dat het niet altijd evident is geweest om het juiste evenwicht te vinden tussen te veel volk of... net te verlaten; de perfecte ligging maar... rotslecht sanitair of te veel natuur (muggen, vliegen, mieren, ...) "Wanneer stopt de zoektocht naar de perfectie en is het goed genoeg" is dus een dagelijks vraagstuk voor de vakantiefietser.

Dat goed genoeg om een paar dagen te ploffen, hebben we nu gevonden. Tartu is een zeer aangename rustige en interessante stad om een aantal dagen te stoppen. We hebben ons in een mooie guesthouse geinstalleerd waar we al onze was kunnen laten doen en ondertussen genieten we van de zon en het flaneren in de stad. Tartu is in vele aspecten een (groter) Leuven: een mooi oud stadscentrum met interessante architectuur, terrasjes (met momenteel veel zon), een studentenstad met al zijn aspecten qua leefcultuur en... de bierhoofdstad van Estland. Hier wordt A. Le Coq gebrouwen, de lokale Stella. Tartu is dus onze Sweet Spot.

Missen we al iets uit België? Toch wel. Eens zelf kunnen koken in onze eigen keuken. Pure chocolade en goede wijn. Eens afspreken met de vrienden (en dat zijn dus ook de collega's en de ouders). Eens naar wat goede muziek kunnen luisteren (het programma van Gent Jazz hebben ze dit jaar blijkbaar extra interessant gemaakt om ons heimwee te doen krijgen: Kruder & Dorfmeister!!!).

Maar daarvoor komen we nu nog niet terug naar huis. Gewoon een paar dagen even niet-fietsen en dan... op zoek naar die volgende Sweet Spot ;-)