donderdag 16 september 2010

Twee fietsende Bourgondiërs

Eten is voor ons altijd een belangrijk onderdeel van de reis. Onze culinaire trip door Zweden, Finland, de Baltische staten en Polen kende hoogtes en laagtes.


In Zweden waren we verrast door het hoge fast food aanbod en de alomtegenwoordige self service. Echte degelijke restaurants waren dun gezaaid en we waren vooral toegewezen op de snelle hap -- die we duur betaalden. Maar het was zeker niet zo erg als het nu lijkt.


Deze camping-bistro maaltijd kon ons wel bekoren. Lekkere verse zalm zoals je alleen in Scandinavia vindt, en daarnaast een Thais stoofpotje. Heel vreemd, maar Zweden en Finland waren goed voorzien van Thaise en andere Aziatische restaurants. Maar zoals gezegd: self-service. Eerst aan de toog bestellen, onmiddellijk betalen en nadien je eten zelf gaan halen, inclusief plastic bestek en glazen.


Tijdens een fietstochtje rond Djurgården (Stockholm) haalden we weer energie uit deze paarse snack en gepekelde vis. De bij ons ondergewaardeerde rode biet zou ons blijven achtervolgen tot ver in Polen.


Trosa (Zweden) is een klein fijn kuststadje waar we het eerst tot rust kwamen. En deze marsepeinmakerij straalde net dat uit: rust.


Niks zo lekker als het Belgische brood -- Het donkere, zure brood op de Ålandeilanden was enkel verteerbaar met hartig beleg en véél water. Niet meteen mijn favoriet. Op de foto te zien, ook niet die van Mark.

In tegenstelling tot de meeste vakantiefietsers hadden we zelf geen kookgerief bij. In Finland waren de meeste campings met keukens voorzien en konden we gemakkelijk zelf voor een hapje zorgen. Gelukkig maar, want de Finse keuken heeft ons niet kunnen bekoren. Het was er enorm duur, waardoor wij als fietsers (te) snel onze toevlucht moesten nemen tot de alomtegenwoordige pizzeria's, snackbars, hamburgertenten, ... Gelukkig hebben we ons af en toe ook smaakvol laten gaan in de betere tenten zoals het Scandic Plaza hotel/restaurant in Turku :-)

Eenmaal met de ferry toegekomen in Tallinn veranderde meteen ook het culinaire landschap. Ineens werden we met de volle glimlach aan tafel bediend door vrolijke blonde Esten, was al het plastic van tafel verdwenen en de rekening gehalveerd. En het aanbod aan eten was uitgebreid en lekker. Met hier en daar Russische invloeden. Een van onze culinaire hoogtepunten was het Saka Cliff Hotel & SPA. Jammer genoeg geen foto's daarvan.


De gerookte vis die je in Estland langs de weg (platteland) kon kopen en proeven was heerlijk. Zelfs voor 11u 's morgens als eerste voedsel van de fietsdag.

De Esten (en ook de andere Balten) zijn zoetebekken. En gedroogde koekjes zijn nu eenmaal handig als overlevingsvoedsel op de fiets.


Tijdens onze ontmoeting met de jonge Estse juristen hadden we het voorrecht van hun versgemaakte zoete en hartige koekjes te mogen proeven.


En wat smaakt er 's morgens beter dan verse pannenkoeken, gebakken door jonge mannen in ontbloot bovenlijf?


Tijdens de hittegolf in Letland en Litouwen aten we vaak Aukstā zupa of Šaltibarščiai. Dit is een verrassend lekkere koude rodebietensoep. Elk restaurant heeft zijn eigen variant. Ingrediënten: rode biet, komkommer, kefir, zure room, verse dille en een geplet hard gekookt ei.
Ook Margoo lustte de Letse piragi, gevuld met kaas, groenten, vlees of paddestoelen. Nadien bleek wel dat de Poolse versie, de pierogi, véél lekkerder was. Alsof we dat al niet wisten.

De aardappel is ook sterk vertegenwoordigd in de Baltische keuken. Hier onder de vorm van pannenkoeken: Kėdainių blynai. Vooral lekker gecombineerd met geraspte courgettes. De grote bol achteraan is cepelinai: een gekookte bol gemaakt van geraspte aardappel gevuld met gehakt overgoten met een saus van zure room en spekjes. Een leuke trivia: cepelinai worden zo genoemd omdat hun vorm lijkt op dat van een Zeppelin luchtschip...


De zoektocht naar de eerste goede koffie van de dag kon een ware kwelling zijn ;-) De helft van ons fietsersduo functioneert nu eenmaal niet zonder een sterke tas koffie 's morgens. Het slagen van de fietsdag hangt ervan af... In Zweden en Finland was het niet moeilijk om koffie te vinden. Helaas was dit altijd oploopkoffie die al uren stond te verdampen. Je kreeg wel een gratis refill, dat wel. Mag ook wel voor 4€. Pas vanaf Estland werd de caffeïne-boost een waar genot, tot in Polen, waar ze helaas nog moeten bijbenen wat goede koffie betreft.

Vooral de Litouwse en Poolse keuken hebben ons kunnen bekoren.

In Trakai (Litouwen) is er een kleine etnische minderheid - de Karaim - die verantwoordelijk zijn voor de lekkere kybyn: een deeggerecht gevuld met lams- of rundsvlees en geserveerd met ogòrki kiszone. Het heeft veel weg van de empanadas maar toch weer net anders.


Eenmaal in Polen hebben we ons helemaal laten gaan in het lekkere Poolse eten. Ik besef dat Polen niet meteen beelden oproept van culinaire hoogstandjes, maar je kan er echt heel lekker eten. Bijvoorbeeld naleśniki z jagodami, pannenkoeken met verse bosbessen. Je ziet de Polen de wouden intrekken om er bessen (en paddenstoelen) te plukken en die dan te verkopen.

Pierogi is nog zo'n traditioneel Pools gerecht dat mij spontaan doet watertanden. Vooral als ze vers zijn klaargemaakt, met bijvoorbeeld als vulling paddestoelen, kaas, zuurkool, vlees, bosbessen, ...


Dit is de meer gangbare variant van de rodebietensoep: barszcz czerwony z uszkamy.

En om af te sluiten het dessert. Sernik, Poolse kaastaart, lag constant in ons vizier... en op ons bord. De extra calorieën die zo werden aangeleverd werden er snel terug afgefietst! Voor wie er na dit alles anders over dacht: we zijn na twee en een halve maand met een ruim aantal minder kilo's naar huis gekomen dan we vertrokken waren ;-)

donderdag 9 september 2010

Het simpele(re) leven: fietsen - eten - slapen


We zijn nu bijna een maand terug thuis en we missen al dat zeer genietbare ritme van fietsen - eten - slapen. Dat we niet de enigen zijn die (even) voor dit leven kiezen werd onderweg al snel duidelijk. Nog nooit hebben we zo veel vakantiefietsers ontmoet. We laten u mee genieten van de anderen die we onderweg tegenkwamen.

11.06 - schuilend voor een stortbui - Kustavi (Finland)
Over Klaus onderweg naar de Noordkaap hebben we het in een vorig bericht al gehad. Hij is diegene die ons in Kustavi (Finland) op het idee bracht om foto's te maken van de andere vakantiefietsers.

14.06 - Sumppu B&B - Ylönkylä (Finland)
Bij Sumppu B&B in Zuid-Finland kwamen we na 101km uitgeput aan. Zuid-Finland is pittig heuvelachtig. Maar net op hetzelfde ogenblik kwam ook deze Fin - blijkbaar nog vrij fit - aan. Hij had die dag 128km in de benen op zijn zwaarbeladen legerfiets met maar drie versnellingen. Zijn plan was de Botnische golf tussen Finland en Zweden rond te fietsen. Voor alle zekerheid had hij een reserve buitenband, rubberen laarzen en nog veel meer opgebonden!

26.06 - ergens onderweg - Toila (Estland)
In Toila waren wij nog op zoek naar de eerste koffie van de dag. Hij zat langs de kant van de weg zijn (eerste?) halve liter bier naar binnen te werken. De 67 jarige Siegbert uit Magdeburg was van thuis vertrokken op weg naar St. Petersburg. De rit zou 3 maanden moeten duren en zijn vrouw Anna had volgens hem er geen problemen mee thuis te moeten achterblijven. Met 30kg was hij ook zwaar geladen. Maar hij toonde ons fier allerlei eigenhandig uitgewerkte wijzigingen op zijn fiets: een tegen-breken-bij-het-omvallen beschermd spiegeltje, een dubbele flessenhouder, ...

01.07 - Raekoja plats - Tartu (Estland)
Inke en Hildebrand uit Arnhem waren vertrokken uit Warschau en via Litouwen en Letland op doortocht in Tartu. Ze waren op weg naar Tallinn en de Estse eilanden om te eindigen in Riga. Een week later kwamen we ze dan ook weer tegen op een ferry tussen Hiiumaa en Saaremaa. Een zeer sympathiek koppel waar we best nog wat meer tijd hadden mee kunnen doorbrengen! Het zijn ook vrienden op de fiets, dus wie weet als we ooit nog eens naar Arnhem fietsen...

05.07 - ferry - Rohuküla (Estland)
Bettina stond al ijverig als eerste in de wachtrij van de ferry naar Hiiumaa toen wij aankwamen. De Duitse was net vertrokken uit Tallinn en wou zo snel mogelijk de eilanden achter de rug hebben want "al die eilanden zien er uiteindelijk toch hetzelfde uit? Saai!"

09.07 - op het terras - Tõstamaa (Estland)
Deze drie vrolijke Tallinnistas waren voor een weekje in eigen land met de fiets op weg naar Pärnu. We kwamen ze tegen op een terras - wij voor de koffie, zij voor een sigaretje. Hun motto was Go Slow. De hele trip langs de kust van Estland wilden ze in verschillende etappes over vier jaar afwerken. Wij deden er twee weken over...

09.07 - Konse Camping - Pärnu (Estland)
Brendan uit Galway was eerst van Helsinki naar St. Petersburg gereden met de fiets op de bus. Vanuit St. Petersburg is hij dan beginnen fietsen... om na 100km zijn ketting te breken! Deze sympathieke Ierse leraar was echter niet uit het lood te slagen en met een primitieve herstelling heeft hij het er mee uitgehouden tot in Tallinn. Oh ja, dat mini-tentje was niet voor zijn hond of fiets maar hij sliep daar zelf in. Hij nam afscheid van ons met een gemeend "Keep it between the ditches!"

11.07 - camping/watersportcentrum - Limbaži (Letland)
Het was onze eerste dag Letland en het was een hete dag. Maar toen we Matthias en Sabine fysiek en mentaal uitgeput zagen aankomen vanuit Riga, wisten we dat het met ons nog goed zat. Dit Duitse koppel was vertrokken uit Klaipėda en in 1 week langs de Letse kust naar Riga gefietst met als uiteindelijk doel Tallinn. Begin augustus planden ze terug thuis te zijn in Lüneburg (bij Hamburg)... alhoewel ze er op dat ogenblik  al over het twijfelen waren.

21.07 - City Camping - Vilnius (Litouwen)
Vader en zoon uit de Elzas waren op het eind van een fietstocht van twee weken. Vertrokken uit Helsinki, via Tallinn de westkust naar Riga gevolgd tot het eindpunt Vilnius. Van daar namen ze de dag nadien de trein naar Warschau om zo verder naar huis te gaan. Het was eens leuk voor Les Petits Belges om wat sappig Frans te horen spreken.

27.07 - dorpsplein - Kapciamiestis (Litouwen)
We waren slechts een 20km verwijderd van de Poolse grens en hadden net onze laatste litas uitgegeven in het laatste winkeltje dat we in Litouwen zouden zien. Ineens braakte de dreigende lucht massaal open. Gelukkig hadden we dat al zien aankomen en stonden dus op het dorpsplein te schuilen onder een luifel. Na een paar minuten kwam dit koppel Polen ook schuilen. En het waren echten. An haar eerste woordjes Pools moesten onmiddellijk opgefrist worden want ze spraken alleen Pools of Russisch. Vrij snel haalden ze een pakje naar boven met kaartjes ter grootte van naamkaartjes.

het blitse kaartje
Wow! Dat zag er zeer professioneel uit en is ook een zeer goed idee voor een volgende fietsvakantie. De voorbije twee maanden hadden we ontelbare keren in allerlei talen en gebaren uitgelegd wie we waren, waar we geweest waren, waar we naartoe gingen, wanneer we vertrokken waren, wat het adres van onze blog was, ... En dit kleine kaartje zei dat alles in 1 oogopslag. Onder de indruk bestudeerden we het kaartje terwijl Adam en Grzegorz een sigaretje stonden te roken. An moest haar beste Pools (en veel gebarentaal) bovenhalen om hen duidelijk te maken dat hun route niet helemaal zou lukken zoals gepland: de ferry tussen Saaremaa (het grootste eiland van Estland) en Ventspils (de noordwestkust van Letland) is niet meer in werking. Wij hadden ook de grote omweg langs de westkust van Estland naar Riga moeten volgen. Het duurde even voor ze helemaal begrepen wat we wilden duidelijk maken. De laatste druppels waren nog niet uit de lucht of ze sprongen ijverig terug op hun fiets: ze hadden net vernomen dat ze een 500km extra op het programma hadden staan...

28.07 - terras - Suwałki (Polen)
Dit koppel uit Berlijn had 10 jaar geleden ook al een fietstocht gemaakt door de Baltische staten. Nu hadden ze nog iets af te werken in de buurt van het Wigry-meer. Deze keer hadden ze waarschijnlijk wat extra bagage bij want ook hun twee kindjes van 2 en 4 jaar reisden mee.


De fietskar was uitgerust met kleine luidsprekers aangesloten op een iPod zodat de kinderliedjes de kilometers wat meer verteerbaar konden maken.

Dit was nog maar een kleine selectie van de fietsers onderweg. Van de anderen hebben we geen foto kunnen nemen omdat de ontmoeting te kort was of het niet goed uitkwam. Maar iedereen die we tegenkwamen heeft bij ons een eigen verhaal achtergelaten. De jongeman uit Stockholm op zijn eerste vakantiefietstocht die in Brisbane had gestudeerd, het Duitse koppel dat na maanden fietsen door Tasmanië, Australië, Thailand en Cambodja nu vanuit Helsinki terug naar huis fietste, het Noors-Zweeds koppel dat bijna wanhopig de derde lekke band van de dag ging herstellen, de Zwitser die in een koerstempo al 3500km had afgelegd, het Amerikaans koppel dat woont en werkt in Slovakije en grotendeels onze route aan het fietsen was met een zelfde ingesteldheid en even weinig voorbereiding, de Amerikaan in Poznan die al 2 maand in Europa onderweg was en ergens tegen de winter in Griekenland wou eindigen, ... Te veel om hier allemaal in detail achter te laten maar met plezier halen we herinneringen op bij pot en pint!

11.06 - schuilend voor een stortbui - Kustavi (Finland)
foto uit Klaus zijn "people I met"
En misschien kunnen we het dan hebben over mijn volgende Grote Droom: met de fiets naar China. De blog van Rob en Lucie heb ik maandenlang gevolgd en het was geen verrassing te lezen dat ze in China niet meer konden stoppen en gewoon doorgefietst zijn naar Japan, Nieuw-Zeeland en Bali. Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb...