Met Weißbier en Weißwurst tot net na Weißenburg

Bij het fietsen door Beieren kwamen we regelmatig toevallig uit bij charmante terrasjes op meestal onverwachte plaatsen. Zum Bratlwirt in Gögging en het Klosterhof bij de Benediktinerabtei in Niederaltaich lagen op een drukke fietsroute en werden dan ook massaal bezocht door fietsers. Ideaal om wat te rusten en krachten op te doen halverwege. Voor de locals gaat dat meestal vergezeld van een Radler: een mix van half bier en half limonade. De Bavarianen kennen trouwens wat van bier en kunnen er blijkbaar goed mee overweg. Een halve liter is de standaard en staat meestal al van 's morgens op het tafel. Wij wachten er meestal mee tot na het fietsen 's avonds. Het Weißbier is zalig lekker en overal zijn er wel lokale variaties van te krijgen. Maar ook het straffe en donkere Weltenburger Kloster Barock Dunkel is het proeven meer dan waard. En omdat bijna elk Gasthof ook zijn eigen Metzgerei heeft wordt dat het best begeleid door een typische Weißwurst.

Toen we in Weißenburg aankwamen was het ons duidelijk dat hier niet alles wit blijft. Vooral de wolken kleurden meer en meer zwart. Regen in Regensburg was te verwachten en werd goed gemaakt door de blik op de fraaie Walhalla tempel en ook in Kelheim deed het mooie zicht op de iconische Befreiungshalle de regen snel vergeten. Maar in het midden van de velden is een regenbui uitzitten minder voor de hand liggend en vooral de onzekerheid over hoelang en hoeveel keer we die dag nog gingen moeten schuilen deed ons besluiten dat het mooi genoeg geweest was. We reden onze laatste rit langs en op de Limes tot in Gunzenhausen om van daaruit met de trein tot in Aachen te eindigen. Zelfs bij een treinoverstap werden we in minder dan een minuut doornat... Gelukkig was de zon wel aanwezig in de finale van Aachen naar Beringen. Die 100km vlogen voorbij en we genoten weeral van het mooie en pittige landschap tussen Vaals en Maastricht.

Op weg naar het werk?

Na 1600km fietsen zijn we terug thuis in het land van Elio en Bart. Na één jaar hebben wij wel veel gedaan, gezien en beleefd. Nu valt nog te bezien of de hele dag passief zitten achter een computer ons nog gaat lukken. We zitten vooral met de vraag hoe we zo die vorm en conditie gaan behouden... Toch maar een nieuw fietstochtje beginnen plannen?! "Gejaagd door de (rug)wind" of toch maar richting China?

Mozartkugeln, Knödeln & drei Flüssen

De Gasteiner & Tauernradweg leidden ons gezwind van Bad Gastein tot Salzburg door een postkaartlandschap. In Bad Gastein imponeert natuurlijk "de" waterval maar voor de fietser evenzeer "de" duik naar Badbruck. Gelukkig dat we dat niet naar boven moesten doen! En verderop waren we onder de indruk van Burg Klammstein, Festung Hohenwerfen en de doorsteek van Pass Lueg. Alles nodigt uit voor verdere verkenning... maar dat doen we niet want het gaat verbazend goed vooruit! Stoppen is een opdracht - remmen is moeilijker dan doorrijden. Een fietsvakantie is iets eigenaardig. De af te leggen afstand op de kaart en de beweging / de inspanning / het afzien: het werkt verslavend. En dus bevestigt het cliché zich dat de weg belangrijker is dan de bestemming.

In Salzburg dwongen we ons tot een stop. Zo een stad mag je toch niet doorvliegen!? Alles ziet er dan ook perfect uit: het park van Schloss Hellbrunn en stadstoegang via de Hellbrunner Allee, het zicht vanaf de Kapuzinerberg, ... Maar na 1 dag niet-fietsen begint het te kriebelen en moeten we verder.

We volgen verder de Tauernradweg richting Passau. Zonder gids weten we niet wat er gaat komen en zijn dus aangenaam verrast van wat voor onze wielen komt. Oberndorf met zijn ferme brug naar Laufen en "Stille Nacht"-kapel, Tittmoning en Braunau/Inn met hun typische brede stratenmarkt, Burghausen dat eruit ziet als Carcassonne, ...

Fietsen door Oostenrijk valt best wel mee zo lang je de rivieren volgt. Zo zijn we langs de Gasteiner Ache, Salzach en Inn uiteindelijk in de stad van de drie stromen aangekomen: Passau. Oostenrijk is lieflijk: besneeuwde bergtoppen, hartige knödeln, de chaletstijl die alleen hier thuishoort, Grüss Gott en zo. Maar qua 1 aspect is het nog een zwarte vlek op de Europese kaart. De verstopte roker is hier nog ongekend en overal wordt er dus sans gêne gerookt in eet- en drankgelegenheden vanaf het ontbijt...

Na vooral doorsteekroutes genomen te hebben (hoe geraken we naar Slovenië, naar Oostenrijk, naar Salzburg, naar Passau) en dan nog een deel van de drukke fietssnelweg langs de Donau met nu al ontelbare vakantiefietsers, volgen we vanaf nu een thematische route richting België. De Limes fietsroute volgt de noordgrens van het Romeinse Rijk. Dat wordt weer een hoop oude stenen die we de volgende dagen gaan tegenkomen.

Published with Blogger-droid v1.6.9

Oostenrijks fietsplezier

We zijn vlotter door Slovenië geraakt dan we eerst vreesden. Met wat klimwerk maar minstens even veel afdaalgenot passeerden we een aantal mooie plekjes. Het Predjama kasteel heeft een sprookjesachtige ligging en Skofja Loka is een klein maar fijn stadje. Vanaf Kranj hebben we dan onze geplande route wat aangepast op basis van de (steeds wisselende) tips die we onderweg kregen. We reden rond langs Bled om daarna via Kransjka Gora en het Italiaanse Tarvisio Oostenrijk via Villach binnen te komen. Daarmee vermeden we magischer wijze de bergpassen tussen Slovenië en Oostenrijk :-)

Bled is hét cliché-beeld van het sloveense toerisme. Maar als toegangspoort tot het Triglav Nationaal Park van de Julische Alpen ligt er daar een nog veel mooier gebied te verkennen. Zo hebben we onderweg ook nog de Kras regio met zijn Skocjanske Jame, Postojnska Jama & het Cerknica meer en de omgeving van Crni Kal & Hrastovlje met stip genoteerd voor als we hier nog eens met de auto terugkomen.

Maar soms is ook gewoon de weg de attractie. Zo reden we van Kransjka Gora tot in Villach bijna 50km bergaf op een meestal perfect geasfalteerd fietspad over een oude spoorlijn! Genieten. Het ging zo vlot dat we Slovenië al waren uitgezoefd zonder het te beseffen!

De slovenen waren soms aandoenlijk behulpzaam. De ene keer verzamelt zich ongevraagd een hele bende rond ons om de weg te wijzen... om dan te beseffen dat ze het zelf niet weten of uitgelegd krijgen en te horen dat wij al die tijd zelf wel de route kenden. De andere keer belt een man het halve dorp af om ons een overnachtingsplaats te zoeken omdat hij vindt dat we zeker die dag in zijn mooi dorp moeten stoppen en blijven. En als laatste fietst nen echte coureur een tijdje met ons mee om ons zeker op de mooie fietsroute te krijgen en neemt hij afscheid met zijn GSM-nummer te geven om samen een koffietje te pakken als we die dag in zijn dorp eindigen.

Sinds een paar dagen hebben we de Sobe geruild voor Zimmer Frei. Van Villach ging het vlotjes via het Drau- en Mölldal tot in Obervellach en dan nog 600m klimmen tot in Mallnitz. Daar botsten we op de onoverkomelijke muur van de Hohe Tauern met toppen van +3000m waar we met 't fietske nog eens niet aan mochten/wilden proberen! De auto's trouwens ook niet en iedereen moet met de treinshuttle door de tunnel. Fietsen in Oostenrijk is een luxe: overal autovrije fietspaden die goed bewegwijzerd zijn.

Nu is het nog maar een goede 100km grotendeels bergaf naar Salzburg. Dat gaat dus lukken. Hier in de bergen zijn het trouwens niet de kilometers die tellen maar wel de hoogteverschillen. Toch prijkt de symbolische 1000 bijna op de kilometerteller!

Sloveense heuvels

Na Pula zijn we eerst nog de uiterste punt van Istrië gaan verkennen. Het Kamenjak schiereiland - met mooie wilde natuur - heeft een idyllische ligging met rotsige baaien, eilandjes en - op het uiterste puntje - oneindige zichten. Het deed ons wat denken aan The Catlins en ook de Safari Bar had wat weg van The Lost Gypsy Gallery.

Na genoeg uitgerust te zijn, hebben we definitief de (naakt)kust achter ons gelaten en zijn we noordwaarts via het binnenland richting de Sloveense grens teruggekeerd. Sindsdien gaat het ferm bergop en daarmee verandert het landschap ook. Pazin en Motovun liggen al verscholen in de heuvels maar om daarna de grens te bereiken was het echt ploeteren... De campings zijn hier minder dik gezaaid zodat we na 10 dagen kamperen nu vooral in privé-kamers overnachten.

Stoppen me zicht op Motovun

En met de bergen is ook het weer omgeslagen. Na elke dag bloedhete zon zitten we nu in een bar langs de weg een regenbui uit te zitten en te twijfelen of verderrijden vandaag nog zin heeft. Welkom in Slovenië!

Published with Blogger-droid v1.6.9

Fietsen in Istrië

We zitten/liggen weer sinds zondag elke dag op de fiets. Het plan is simpel en wordt ondersteund door 3 fietsboekjes: Ryanair-gewijs vanuit Triëste naar Istrië en dan via Slovenië naar Oostenrijk om door Duitsland terug naar huis te fietsen. Het plan is deze keer misschien wel wat overmoedig. Er liggen naar het schijnt bergen op de route?!

Ondertussen gaat het inpakken voor een fietsvakantie vlot. We weten wat mee en niet mee moet en in welke tas het hoort. In ruil voor een paar overbodige kleren zijn er deze keer twee extra gadgets mee: een macchinetta koffiezetapparaat en toebehoren (belangrijk) & een zonnelader voor batterijen (fun). Het eerste blijkt al nuttiger en beter te werken dan het tweede... Vervangen we volgende keer eindelijk die boeken door een Kindle?!

Ook de fietsen vliegtuigklaar maken begint bekend terrein te worden. Ter plaatse hebben we ze snel terug ineen gezet en gelukkig hebben we geen transportschade. Het dagelijkse ochtend- en avond-fietskampeerritueel zit ons nog helemaal in de vingers en is geoptimaliseerd door het merken van de tassen (slaapstuff, kleding, schoenen-sportkledij-toiletgerief en... hardware).

De voorbije dagen hebben hitte, heuvelachtig terrein en charmante stopplaatsen ons het tempo doen aanpassen. Gelukkig ligt alles hier dicht bij mekaar zodat we op 3 dagen ook al 3 grenzen hebben overgereden. Italië was druk qua verkeer en stad. In Slovenië hebben we ter plaatse een verrassend mooie fietsroute als verkeersvrij alternatief langs de kust gevonden. En in Kroatië rijgen de oude stadjes zich nu langs de kust aaneen via stevig klimmen en dalen op stoffige onverharde wegen.

We proberen goed te onthouden wat elk stadje onderscheidt want ze dreigen makkelijk met mekaar verward te worden. Zijn ondertussen al de revue gepasseerd:

1. Triëste met zijn Romeinse theater


2. Múggia met zijn vissershaventje


3. Koper met de zouthallen


4. Piran met een spectaculaire ligging op een schiereiland


5. Novigrad met een losstaande kerktoren


6. Porec met een byzantijnse basilica als werelderfgoed


7. in Rovinj was het stevig klimmen naar de kathedraal en liep het vol toeristen


8. Pula met zijn indrukwekkende Arena en Augustustempel

Published with Blogger-droid v1.6.9

Maleisië foto's en... opnieuw onderweg

Aan de vooravond van ons nieuw avontuur hebben we vlug nog wat foto's van de exotische cultuur van Maleisië ontwikkeld, afgedrukt en in een album geplakt.

Daarmee sluiten we hier definitief het vorige hoofdstuk af en beginnen we morgen aan het laatste deel van ons jaar weg. De fietsen staan klaar in dozen, de vakantie-fietstassen zijn ingepakt en de tent en het kampeermateriaal is afgewogen. Arrivederci!

Should I stay or should I go?!

Er wordt hier meer uitgekeken naar Boxing Day (zoals ze hier tweede kerstdag noemen) dan naar kerstmis! Boxing Day staat hier in Melbourne voor The Ashes Test (100.000 toeschouwers voor dé cricket match van het jaar tussen Australië en England) en de start van de Sale (solden vanaf 5u 's morgens tot middernacht)! Wij hebben onze laatste dag in Oz echter doorgebracht op de St Kilda Esplanade Market en bij de baby hamerhaaien in het aquarium :-)

Na een week Melbourne en een geweldige ontvangst bij de kersverse Aussies Daniel en Karo weten we dat het hier een zeer aangename en leefbare stad is: een efficiënt tramnetwerk met een grappige hook turn regel (Right Turn from Left Only) en waar men tot in de CBD kan fietsen zodat alles dichtbij lijkt. Voeg daarbij nog een levendige eet- & drinkcultuur al fresco (terrasjes dus) in wijken met karakter en laneways vol verfrissende straatkunst en je weet waarom we hier zouden kunnen wonen en... (een beetje) werken.

Maar toch verlaten we vandaag het land van Vegemite (een walgelijke brij die ze op hun brood smeren), lemon-lime-bitter (de heerlijke nationale drank), barbies & stubbies (overal publieke BBQs en lekker bier zoals de Young & Jackson's Naked Ale en Little Creatures Pale Ale), sheilas and blokes, een land dat bij ons weinig in het nieuws komt en waar - omgekeerd - de rest van de wereld ook weinig in het nieuws komt, een land zonder staatsschuld maar een grote morele schuld aan de Aboriginals (waarmee ze duidelijk nog worstelen...) en alles awesome of wicked is!

Published with Blogger-droid v1.6.4

Het simpele(re) leven: fietsen - eten - slapen

We zijn nu bijna een maand terug thuis en we missen al dat zeer genietbare ritme van fietsen - eten - slapen. Dat we niet de enigen zijn die (even) voor dit leven kiezen werd onderweg al snel duidelijk. Nog nooit hebben we zo veel vakantiefietsers ontmoet. We laten u mee genieten van de anderen die we onderweg tegenkwamen.

11.06 - schuilend voor een stortbui - Kustavi (Finland)

Over Klaus onderweg naar de Noordkaap hebben we het in een vorig bericht al gehad. Hij is diegene die ons in Kustavi (Finland) op het idee bracht om foto's te maken van de andere vakantiefietsers.

14.06 - Sumppu B&B - Ylönkylä (Finland)

Bij Sumppu B&B in Zuid-Finland kwamen we na 101km uitgeput aan. Zuid-Finland is pittig heuvelachtig. Maar net op hetzelfde ogenblik kwam ook deze Fin - blijkbaar nog vrij fit - aan. Hij had die dag 128km in de benen op zijn zwaarbeladen legerfiets met maar drie versnellingen. Zijn plan was de Botnische golf tussen Finland en Zweden rond te fietsen. Voor alle zekerheid had hij een reserve buitenband, rubberen laarzen en nog veel meer opgebonden!

26.06 - ergens onderweg - Toila (Estland)

In Toila waren wij nog op zoek naar de eerste koffie van de dag. Hij zat langs de kant van de weg zijn (eerste?) halve liter bier naar binnen te werken. De 67 jarige Siegbert uit Magdeburg was van thuis vertrokken op weg naar St. Petersburg. De rit zou 3 maanden moeten duren en zijn vrouw Anna had volgens hem er geen problemen mee thuis te moeten achterblijven. Met 30kg was hij ook zwaar geladen. Maar hij toonde ons fier allerlei eigenhandig uitgewerkte wijzigingen op zijn fiets: een tegen-breken-bij-het-omvallen beschermd spiegeltje, een dubbele flessenhouder, ...

01.07 - Raekoja plats - Tartu (Estland)

Inke en Hildebrand uit Arnhem waren vertrokken uit Warschau en via Litouwen en Letland op doortocht in Tartu. Ze waren op weg naar Tallinn en de Estse eilanden om te eindigen in Riga. Een week later kwamen we ze dan ook weer tegen op een ferry tussen Hiiumaa en Saaremaa. Een zeer sympathiek koppel waar we best nog wat meer tijd hadden mee kunnen doorbrengen! Het zijn ook vrienden op de fiets, dus wie weet als we ooit nog eens naar Arnhem fietsen...

05.07 - ferry - Rohuküla (Estland)

Bettina stond al ijverig als eerste in de wachtrij van de ferry naar Hiiumaa toen wij aankwamen. De Duitse was net vertrokken uit Tallinn en wou zo snel mogelijk de eilanden achter de rug hebben want "al die eilanden zien er uiteindelijk toch hetzelfde uit? Saai!"

09.07 - op het terras - Tõstamaa (Estland)

Deze drie vrolijke Tallinnistas waren voor een weekje in eigen land met de fiets op weg naar Pärnu. We kwamen ze tegen op een terras - wij voor de koffie, zij voor een sigaretje. Hun motto was Go Slow. De hele trip langs de kust van Estland wilden ze in verschillende etappes over vier jaar afwerken. Wij deden er twee weken over...

09.07 - Konse Camping - Pärnu (Estland)

Brendan uit Galway was eerst van Helsinki naar St. Petersburg gereden met de fiets op de bus. Vanuit St. Petersburg is hij dan beginnen fietsen... om na 100km zijn ketting te breken! Deze sympathieke Ierse leraar was echter niet uit het lood te slagen en met een primitieve herstelling heeft hij het er mee uitgehouden tot in Tallinn. Oh ja, dat mini-tentje was niet voor zijn hond of fiets maar hij sliep daar zelf in. Hij nam afscheid van ons met een gemeend "Keep it between the ditches!"

11.07 - camping/watersportcentrum - Limbaži (Letland)

Het was onze eerste dag Letland en het was een hete dag. Maar toen we Matthias en Sabine fysiek en mentaal uitgeput zagen aankomen vanuit Riga, wisten we dat het met ons nog goed zat. Dit Duitse koppel was vertrokken uit Klaipėda en in 1 week langs de Letse kust naar Riga gefietst met als uiteindelijk doel Tallinn. Begin augustus planden ze terug thuis te zijn in Lüneburg (bij Hamburg)... alhoewel ze er op dat ogenblik  al over het twijfelen waren.

21.07 - City Camping - Vilnius (Litouwen)

Vader en zoon uit de Elzas waren op het eind van een fietstocht van twee weken. Vertrokken uit Helsinki, via Tallinn de westkust naar Riga gevolgd tot het eindpunt Vilnius. Van daar namen ze de dag nadien de trein naar Warschau om zo verder naar huis te gaan. Het was eens leuk voor Les Petits Belges om wat sappig Frans te horen spreken.

27.07 - dorpsplein - Kapciamiestis (Litouwen)

We waren slechts een 20km verwijderd van de Poolse grens en hadden net onze laatste litas uitgegeven in het laatste winkeltje dat we in Litouwen zouden zien. Ineens braakte de dreigende lucht massaal open. Gelukkig hadden we dat al zien aankomen en stonden dus op het dorpsplein te schuilen onder een luifel. Na een paar minuten kwam dit koppel Polen ook schuilen. En het waren echten. An haar eerste woordjes Pools moesten onmiddellijk opgefrist worden want ze spraken alleen Pools of Russisch. Vrij snel haalden ze een pakje naar boven met kaartjes ter grootte van naamkaartjes.

het blitse kaartje

Wow! Dat zag er zeer professioneel uit en is ook een zeer goed idee voor een volgende fietsvakantie. De voorbije twee maanden hadden we ontelbare keren in allerlei talen en gebaren uitgelegd wie we waren, waar we geweest waren, waar we naartoe gingen, wanneer we vertrokken waren, wat het adres van onze blog was, ... En dit kleine kaartje zei dat alles in 1 oogopslag. Onder de indruk bestudeerden we het kaartje terwijl Adam en Grzegorz een sigaretje stonden te roken. An moest haar beste Pools (en veel gebarentaal) bovenhalen om hen duidelijk te maken dat hun route niet helemaal zou lukken zoals gepland: de ferry tussen Saaremaa (het grootste eiland van Estland) en Ventspils (de noordwestkust van Letland) is niet meer in werking. Wij hadden ook de grote omweg langs de westkust van Estland naar Riga moeten volgen. Het duurde even voor ze helemaal begrepen wat we wilden duidelijk maken. De laatste druppels waren nog niet uit de lucht of ze sprongen ijverig terug op hun fiets: ze hadden net vernomen dat ze een 500km extra op het programma hadden staan...

28.07 - terras - Suwałki (Polen)

Dit koppel uit Berlijn had 10 jaar geleden ook al een fietstocht gemaakt door de Baltische staten. Nu hadden ze nog iets af te werken in de buurt van het Wigry-meer. Deze keer hadden ze waarschijnlijk wat extra bagage bij want ook hun twee kindjes van 2 en 4 jaar reisden mee.

De fietskar was uitgerust met kleine luidsprekers aangesloten op een iPod zodat de kinderliedjes de kilometers wat meer verteerbaar konden maken.

Dit was nog maar een kleine selectie van de fietsers onderweg. Van de anderen hebben we geen foto kunnen nemen omdat de ontmoeting te kort was of het niet goed uitkwam. Maar iedereen die we tegenkwamen heeft bij ons een eigen verhaal achtergelaten. De jongeman uit Stockholm op zijn eerste vakantiefietstocht die in Brisbane had gestudeerd, het Duitse koppel dat na maanden fietsen door Tasmanië, Australië, Thailand en Cambodja nu vanuit Helsinki terug naar huis fietste, het Noors-Zweeds koppel dat bijna wanhopig de derde lekke band van de dag ging herstellen, de Zwitser die in een koerstempo al 3500km had afgelegd, het Amerikaans koppel dat woont en werkt in Slovakije en grotendeels onze route aan het fietsen was met een zelfde ingesteldheid en even weinig voorbereiding, de Amerikaan in Poznan die al 2 maand in Europa onderweg was en ergens tegen de winter in Griekenland wou eindigen, ... Te veel om hier allemaal in detail achter te laten maar met plezier halen we herinneringen op bij pot en pint!

11.06 - schuilend voor een stortbui - Kustavi (Finland)
foto uit Klaus zijn "people I met"

En misschien kunnen we het dan hebben over mijn volgende Grote Droom: met de fiets naar China. De blog van Rob en Lucie heb ik maandenlang gevolgd en het was geen verrassing te lezen dat ze in China niet meer konden stoppen en gewoon doorgefietst zijn naar Japan, Nieuw-Zeeland en Bali. Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb...

De slotrit

Vandaag hebben we de slotrit gereden van Aken naar... Beringen! Die laatste 100km gingen vlotjes door een mooi heuvellandschap tussen Vaals en Maastricht in aangenaam en droog fietsweer.

De vorige dagen van Potsdam naar de voet van de Harz waren nochtans prachtig. Fietsen over de R1 in Duitsland is pure luxe. Vooral dan in landkreis Potsdam-Mittelmark ging dat over fietspaden en bewegwijzering van een kwaliteit die we nog nergens gezien hebben! Hier hadden we graag nog een tijdje over verdergefietst door de Harz. Hoe dichter we er echter bij kwamen, hoe slechter het weer werd. De laatste dag naar Quedlinburg waren 58km pure ellende in de regen. Dan zie je niet veel meer van die mooie omgeving en fiets je alleen maar om ergens droog te kunnen gaan slapen. En de weersvoorspellingen voor de volgende dagen waren niet beter en eerder nat, natter, natst.

Het besluit was dan ook snel genomen. Na twee en een halve maand is de tijd gekomen om te stoppen in schoonheid. We zijn 75 dagen op de fiets onderweg geweest door Zweden, Finland, Estland, Letland, Litouwen, Polen, Duitsland en (een stukje) Nederland! De eindteller staat op exact 3800km fietsen. En daarbij hebben we waarschijnlijk veel geluk gehad: amper twee dagen in de regen gefietst en voor de rest bijna altijd schitterend zomer- of toch minstens fietsweer gehad. En daarenboven geen enkel ongeluk, fysiek letsel of technisch mankement gehad; zelfs geen platte band! We zijn helemaal verkocht aan het vakantiefietsen! Die rest van de R1 door Duitsland houden we voor later nog eens :-)

Hiermee eindigt deze blog nog niet. We hebben voor de komende dagen nog een paar toemaatjes in petto. Stay tuned!

3333

Begin deze week zagen we deze mooie reeks cijfers op onze fietskilometerteller voorbij rollen... net voor we in Olsztyn aankwamen. En daarop is hij tot nu toe ook blijven staan. Eerst zijn we met de trein naar Toruń gereden om daar een paar dagen van het stadscentrum te genieten dat op de UNESCO- werelderfgoedlijst staat. En morgen sporen we vanuit Poznan naar Berlijn om daar het fietsen terug te starten. Het plan is nu om over delen van de eurovelo-route R1 en de Hanzefietsroute richting België te trekken.

Sinds het vorige bericht zijn we al slingerend - zowel op de kaart als op en neer - door Mazurië gefietst. Wat de Baltische staten hebben aan variatie in steden vinden we hier in het landschap. Noordoost Polen is terecht een toeristische topper voor natuur-, water- en fietsliefhebbers.

De temperatuur is ondertussen schappelijk fietsbaar en we zijn specialist geworden in 'het lezen van wolken die op uitbarsten staan'. De Pool trekt zich daar niets van aan en eet massaal lody (ijs).

Eenheid in verscheidenheid?!

De Baltische staten blijven ons verbazen tot op het laatste. Vanuit ons Belgenland lijkt dat allemaal 1 pot nat en tot voor deze reis had ik zelfs de grootste moeite om ze in de juiste volgorde te lokaliseren. Laat staan dat ik de hoofdsteden juist kon toewijzen of wist wat hen onderscheidt. Ondertussen weten we wel beter en zijn we massaal onder de indruk. Een paar slogans om de Baltische af te sluiten en jullie te overtuigen dringend deze regio te komen exploreren. In Estland is Tallinn een compacte en charmante middeleeuwse stad met een gezellig gotische stadskern 'uit de boekskes'. Letland heeft met Riga dan ineens een hoofdstad met een grandeur van Parijs met boulevards die uitpuilen van de Art Nouveau. En in Litouwen is Vilnius weeral een totale verrassing. Dit is een wereldlijke grootse stad met overal barok - te veel om op één reis te verteren. Kiezen is moeilijk maar als het moet zou ik voor Vilnius gaan om te wonen.

Alhoewel! Vilnius was totaal on-fiets-baar! We kwamen aan met de trein uit Siauliai maar die 5km van het station naar de stadscamping waren een verkeershel. En een paar dagen later hebben we de stad met de fiets moeten verlaten via een halve autosnelweg gevolgd door een onverharde weg van het ergste soort. Er waren geen alternatieven en we kwamen dus uitgeput aan op de camping van Trakai. Trakai is dan weer 'picture perfect' maar aan de minkant heeft het een hoog Bokrijk-gehalte. Toch een must voor wie Vilnius bezoekt.

Ondertussen zijn we al een paar dagen in Zuid-Litouwen aan het fietsen en dat is weeral een totaal ander - en zeer interessant - landschap. Het is hier mooi golvend (niet alleen van de aanhoudende hitte) met meertjes en een kronkelende weg daartussen wat mooie vergezichten geeft. Een hele verademing na de dennebossen van Estland en het vlakke schaduwloze Letland!

We zijn nu op onze meest zuidelijke Baltische bestemming aangekomen die we gepland hadden: Druskininkai. Dit is een kuuroord met charme en we gaan hier een paar dagen op onze pauze-knop drukken. Voor morgen staat er alleen nog het bizarre museumpark met USSR beelden Gruto Parkas op 'het programma': sovietiniu skulpturu muziejus.

We zijn hier op amper 10km van Wit-Rusland/Belarus maar omdat we weeral niet de juiste visa hebben gaan we daarna via de 50km verder liggende Poolse grens naar Mazurië. En tegen dan zal die fietsteller ferm op 3000km staan!

Hopelijk werken de fieten mee want met Nat hebben we al een paar afgebroken stukken meegegeven (mijn spatbord is in twee en An haar licht afgebroken) en sinds een dag zegt An haar fiets verdacht 'krak'...?!

Published with Blogger-droid v1.4.8

Best of the Balts: Madis and his friends

(dit bericht is in het Engels voor onze Estse vrienden)

It's always nice to meet the locals when you're travelling especially if they're Estonian, young, and having a party. A few weeks ago, we were cycling from Tallinn along the West coast to the Southern islands and desperately looking for a place to spend the night. It was weekend, hot, and we'd already done more than 100 km, when we arrived at a cabin where people were obviously having a party. They made some calls to help us find a place to stay, but apparently everything was booked. The guy who seemed to be in charge - Madis - generously offered to take a shower, pitch our tent, and join the barbecue. So, that's how we learned how Estonians spend their summer nights. We enjoyed the free drinks and the lovely home-made beer snacks.

After some drinks we learned a lot more... Madis was not only a young lawyer but also the double world champion in wife carrying! At first we didn't believe it, but he and one of the girls gave us an instant live demonstration of the difference between the Finnish and the - by far more efficient - Estonian style. Hilarious! Check out Wikipedia for more details!

After yet more drinks and telling them we were speeding to Riga we even learned that the Latvians have six toes! That is, according to the Estonians... and it's their way of saying that they the find the Latvians a bit weird. On the other hand, the Estonians are a bit slow and dumb... according to the Latvians. It's like the Flemish and the Dutch, always making jokes about eachother. After leaving Latvia, we do admit that Estonians are better company :-)

So, Estonians are crazy about beer, sauna (even when it's hot outside), night-swimming and berry-picking. But especially, they are very generous and hospitable.

Madis and friends, next time you're in Brussels, let us know, and we'll take you to Leuven to taste our Belgian beers and visit our city. Thanks again for your hospitality. We loved it.

Letland

Sinds het vorige bericht hebben we stevig doorgefietst om onze afspraak in Riga niet te missen. Na de Estse eilanden zijn we naar de hoofdstad van Estland tijdens de zomer gefietst: Pärnu. Om daarna langs de kust Letland binnen rijden en zo verder naar Riga. Na die tijdrit van 500km zagen we dus Margoo en Nat met plezier aankomen!

De drie dagen Riga met Margoo en Nat waren zalig. Riga is de beste stad die we tot nu toe aandeden tijdens deze reis. Een grote, wereldse en levendige stad met massa's pareltjes van Art Nouveau, vele pleintjes met terrasjes en zeer goede live muziek. En dit laatste geldt zowel voor de georganiseerde optredens als de spontane straatmuziek - Frank had dus ongelijk om niet mee te komen! En dan nog een dagje met Margoo naar de zee in Jurmala om af te sluiten... Riga krijgt terecht de titel "Parijs van het noorden".

Vrijdag hebben Margoo en Nat ons uitgewuifd en zijn we verder afgezakt naar het zuiden. Vandaag bezochten we "het Versailles van Letland": het Rundale kasteel. En morgen steken we waarschijnlijk alweer de grens over richting "de berg van kruisen" in Litouwen. Onze fietsteller staat ondertussen op ruim 2500km...

Na 7 dagen Letland vinden we dat het hier wat minder beschaafd is dan in Estland: minder campings, geen retourgeld voor PMD en veel meer onverharde wegen (vooral dan van het type zandbak met steentjes in een sinusgolf aangelegd), ...

Benieuwd wat morgen Litouwen gaat brengen... Wat we alvast weten is dat het alleen maar heter, zwoeler en laffer is geworden: comfortabel fietsen is haast onmogelijk.

2000

Vandaag hebben we onze 2000ste km fietsen gevierd aan het graf van de zon op het eiland Saaremaa.

We zitten nu al een aantal dagen op de eilanden. De voorbije dagen op Hiiumaa waar de afstanden groot en saai waren tussen de bezienswaardigheden. Saaremaa was vandaag een pak verteerbaarder.

En wat we meegemaakt hebben onderweg, is het onderwerp voor een volgend bericht - in het Engels voor onze Estse vrienden!

Maar nu moeten we zowaar ijverig op schema blijven fietsen want... op 13/7 hebben we afspraak met Nat en Margoo in Riga! We kijken er massaal naar uit!

The Sweet Spot

We zijn nu net 1 maand onderweg, bijna elke dag op de fiets. Toevallig (?) hebben we een goede route uitgekozen die een juiste cadans geeft tussen steden, natuur en bezienswaardigheden. Eerst Zweden met het leuke stadje Trosa, de natuur van het eiland Mörkö en dan terug de stad - Stockholm. Daarna Finland met de natuur op Åland, de (anders dan verwachtte) stad Turku, de mooie natuur en bezienswaardigheden in een golvend landschap naar de stad Helsinki. En nu al een tijdje Estland met de prachtige stad Tallinn, een grote brok natuur in het Lahemaa park, Russische nostalgie in de industriestad Sillamäe en de grensstad Narva, de klippenkust in het noord-oosten en de (massaal verlaten) omgeving van het Peipsi meer. We hebben dus al veel gedaan en gezien op onze 1600km fietsen.

Met de fiets is het natuurlijk ook altijd wat zoeken naar de juiste plek om te stoppen of zelfs een tijdje te ploffen. We rijden van camping naar camping of overnachtingsmogelijkheden die binnen fietsafstand haalbaar zijn. En soms wil dat zeggen: we stoppen hier en zetten onze tent neer - we rijden vandaag niet meer verder. Dat maakt dat het niet altijd evident is geweest om het juiste evenwicht te vinden tussen te veel volk of... net te verlaten; de perfecte ligging maar... rotslecht sanitair of te veel natuur (muggen, vliegen, mieren, ...) "Wanneer stopt de zoektocht naar de perfectie en is het goed genoeg" is dus een dagelijks vraagstuk voor de vakantiefietser.

Dat goed genoeg om een paar dagen te ploffen, hebben we nu gevonden. Tartu is een zeer aangename rustige en interessante stad om een aantal dagen te stoppen. We hebben ons in een mooie guesthouse geinstalleerd waar we al onze was kunnen laten doen en ondertussen genieten we van de zon en het flaneren in de stad. Tartu is in vele aspecten een (groter) Leuven: een mooi oud stadscentrum met interessante architectuur, terrasjes (met momenteel veel zon), een studentenstad met al zijn aspecten qua leefcultuur en... de bierhoofdstad van Estland. Hier wordt A. Le Coq gebrouwen, de lokale Stella. Tartu is dus onze Sweet Spot.

Missen we al iets uit België? Toch wel. Eens zelf kunnen koken in onze eigen keuken. Pure chocolade en goede wijn. Eens afspreken met de vrienden (en dat zijn dus ook de collega's en de ouders). Eens naar wat goede muziek kunnen luisteren (het programma van Gent Jazz hebben ze dit jaar blijkbaar extra interessant gemaakt om ons heimwee te doen krijgen: Kruder & Dorfmeister!!!).

Maar daarvoor komen we nu nog niet terug naar huis. Gewoon een paar dagen even niet-fietsen en dan... op zoek naar die volgende Sweet Spot ;-)

De Russen

Gisteren waren we in Narva, onze meest oostelijke bestemming en toegangspoort voor wie verder richting Sint-Petersburg moet. Wij hadden geen visum dus zijn braaf aan onze kant gebleven en hebben eens gewuifd naar de Russen. Narva biedt echter genoeg Russische nostalgia om dat goed te maken. Een prachtige setting van de twee mekaar spiegelende kastelen aan weerszijde van de grens/rivier, een zondag met schitterend weer en een rivierstrand waar de lokale macho's in hun foute zwembroekjes stuntjes vertoonden waren voldoende als onderwerp om Carl De Keyzer-foto's te maken!

Daarna terug gefietst naar Toila om vanaf daar vandaag richting het Peipsi meer en Tartu te fietsen. Die 50km Narva-Toila was ploeteren: een weg die we al eens gedaan hadden, bakkende zon, de 1500km-dip benaderend en dan... straffe tegenwind. Hopelijk lukt het vandaag vlotter.

Eesti

Na onze 5e dag Estland bevalt het ons hier nog altijd zeer goed. Misschien zelfs nog beter dan in Zweden en Finland. Een heel aantal dingen zijn hier duidelijk anders en... beter. De mensen zijn losser, spontaner en gewoon heel vriendelijk. Deftig drinkbare koffie vinden is geen enkel probleem (en ook nog eens voor een normale prijs). Het eten is zeer lekker (en weeral voor een normale prijs). Tallinn is een picture perfect oude stad waar elke straat en gebouw doet stilstaan. Lahemaa nationaal park is 1 brok natuur met daarin verspreid mooi gerestaureerde kasteeldomeinen. En nu zitten we aan de Saka/Ontika cliffs op weg naar Narva.

Sommigen dingen blijven natuurlijk hetzelfde. Zo is (zeker hier aan de noordwest-kust maar ook in Tallinn) veel tweetalig: zowel het Ests als het Russisch. Het Ests is even onverstaanbaar als het Fins. Tere voor hallo klinkt niet zo vlot... Andere woorden zijn dan weer meer voor de hand liggend. Rand is strand en restoran is helemaal duidelijk! (In Finland duurde het even voor dat we door hadden dat ravintola geen naam van een restaurant was of... een gerecht :-) klinkt als... raviola). En wifi is hier nog massaler open en gratis beschikbaar: E-stland!

Het fietsen gaat hier goed: duidelijk bewegwijzerde langeafstandsfietsroutes doorkruisen het hele land. En het is (vals) plat. En na 1250km nog altijd geen pech gehad!

Helsinki

Turku en de nonnen hebben we nu een paar dagen achter ons gelaten en sindsdien hebben we geboet. 100km, 80km en nog eens 100km later staan we (na pittige heuveltjes) op een camping 20km van Helsinki (Espoo). Op dit ogenblik staat onze totaalteller op 850km fietsen.

Het weer is hier onbegrijpbaar. Als het 's morgens eruit ziet dat het gaat gieten, blijkt het heel de dag droog te blijven en als 's morgens de hemel stralend blauw is valt in de namiddag ineens een bui uit de lucht. Al bij al hebben we al drie mooie (en dus droge) fietsdagen achter de rug en vandaag een wisselvallige dag toerisme in Helsinki.

Alles is hier trouwens vlotjes tweetalig. In de hele zuidwestkust van Finland tot en met in Helsinki is alles netjes in het Fins en het Zweeds aangegeven en praat men vooral Zweeds, wat voor ons toch verstaanbaar(der) is.

De Finnen zijn onder de indruk van de ligfiets en boden ons gratis eten en drank aan (wel op voorwaarde dat ik kon aantonen dat ik met bagage en al een pittig bergje op kon zonder afstappen). We zijn dus een (actief) deel van de bezienswaardigheden!

Nu gaan we een paar dagen genieten van de designstad Helsinki en dan waarschijnlijk zondag met de ferry naar Tallinn.

Suomi

Na een dag van 2 ferries en een veerpont zijn we aangekomen op het Finse vasteland, bij de locals bekend als Suomi. Åland is dan wel officieel Finland maar in de praktijk geeft dat een Zweeds gevoel want men spreekt daar Zweeds en voelt zich sterk onafhankelijk. Nu zitten we helemaal in Finland en dat is wat anders dan het Zweeds. Van het Zweeds konden we nog iets verstaan maar het Fins is totaal vreemd. Veel klinkers die massaal achter mekaar worden gebruikt geeft soms grappige woorden. Maar beoordeel zelf: cykelväg is het Zweeds voor fietsweg maar in het Fins klinkt dat pyörätie!

Gisteren zijn we dan vertrokken in de regen (zie post van An) en kwamen we een echte langeafstandsfietser tegen: Klaus die op weg is Frankfurt naar de Noordkaap en ons op de gevoelige pixels wou vastleggen voor zijn site. Zijn eerste vraag was dan ook: "Hebben jullie een website?" Nen echte dus.

Die regenfietsdag was een ervaring op zich. Het doet andere beslissingen nemen. Zo zijn we van Kustavi naar Turku gereden volgens De filosofie van de heuvel. En dat slaat dan vooral op de snelste weg (die daarom niet de meest aangename of kortste weg is). Blik en verstand op oneindig, niets aantrekkend van de regen, wind en voorbijzoevende vrachtwagens tegen 100km/u en alleen stoppend voor het hoogstnoodzakelijke.

Hier zitten we dan in Turku, hopend op de volgende reeks 10 dagen zon. En ondertussen zullen we eens goed splashen en onze batterijen opladen, zowel letterlijk als figuurlijk (en omwille van dat slapen bij die nonnen misschien ook wel spiritueel)!

En nu naar buiten want daar begint zowaar de zon een poging te doen.

Kloosterervaringen

De Ålandeilanden hebben we ondertussen achter ons gelaten en het goede weer blijkbaar ook :-( We zijn gisteren na 77 km ploeteren door de regen toegekomen in Turku, een stad op het vasteland van Finland. Ook al hadden we gezegd dat we niet door de regen zouden fietsen, leek het toch beter om effe door te zetten en dan het regenachtig weekend in een stad te kunnen doorbrengen dan vast te zitten op een eiland zonder entertainment (buiten vissen en kayak), nauwelijks eetgelegenheden en massa´s muggen. De eilanden waren wel prachtig en 100% fietsvriendelijk. De campings lagen telkens idyllisch aan het water.
Het grappige is dat we nu in Turku overnachten bij de nonnekes! Niet zomaar nonnen, maar echte business nonnen. Ze hebben (een groot deel van) hun klooster omgevormd tot een succesvol hotel, en runnen dat erg efficient. Dus wij slapen nu in een ruime gerieflijke - en naar Finse normen - goedkope kloosterkamer. Mijn moeder zal lachen als ze dit leest - toch nog terecht gekomen bij de nonnen. Niet dat ze extra medeleven toonden toen we gisteren met onze fietsen drijfnat, vuil en moe op hun drempel stonden te lekken ... Maar ze zijn toch wel sympathiek.