Smeltkroes

Na 11u vliegen, een tijdsverschil van 5u, temperaturen van rond de 30°C, een luchtvochtigheid die naar 100% neigt en massa's nachtlawaai kregen we even onze klop in Singapore. Omdat we vroeger al eens grondig de stad hadden verkend, hebben we dan ook vooral tijd doorgebracht met Karo en Daniel. Samen zijn we gaan genieten van het zicht op en in het gloednieuwe Marina Bay Sands dat met het ArtScience museum spektakelarchitectuur biedt met de nodige hoeveelheid kitsch die aan Las Vegas doet denken.

Op slechts 1u vliegen zaten we in ons vijfde en laatste land van deze reis: Maleisië. We starten op het eiland Penang en zakken van daar in stapjes terug af naar Singapore. De eerste stop was Georgetown waarvan de hele binnenstad terecht tot UNESCO World Heritage City verklaard is. Een goede aanleiding om onze eerste (over)dosis cultuur op te doen in maanden. Hier vonden we tempels, gebouwen en eten van allerlei stijlen en culturen: Malay, Chinees, Thais, Birmees, Hindu,... tot Europees. En van mooi & vers gerestaureerd en afgeborsteld tot groezelig & gezellig sfeervol druk. Het contrast met Japan, Australië & NZ is groot: georganiseerde chaos qua verkeer, geuren van zowel eetstalletjes als open riolen, kleuren van fel Chinees rood en zeemzoeterig Indisch pastel tot strak coloniaal wit, geluid van lawaaierig verkeer en airco tot subtiele belletjes van tempels.

Daarna zijn we een paar dagen in KL geweest. Een verplichte stop maar minder verfijnd: een grootstad die verstikt in ellendig druk verkeer en probeert te imponeren met moderne architectuur en dure shoppingcenters. Het evidente hoogtepunt hiervan zijn de Petronas twin towers maar ik vond de sfeer van de Batu Caves Hindu tempels nog meer de moeite waard. De volgende dagen ronden we af met onze laatste brok werelderfgoed: Melaka.

Terug in deze evenaarsstreken zijn is een hele aanpassing ten opzichte van het would-be England aka Nieuw-Zeeland:

• het grappige maar moeilijk verstaanbare Singlish dat je overal hoort
• elke dag een hevig tropische stortbui
• eten kan hier terug op elk moment van de dag
• Fast Food wordt hier nog als een privilege gezien en vele auto's rijden dan ook fier rond met een McDonald's drive-in VIP sticker
• Malay is een taal die leesbaar is en soms zelfs gebruik lijkt te maken van een revolutionaire spellingshervorming (teksi, kafe, restoran, polis, pos, kamera, aksesori, butik, kompleks, ekspo, komunikasi en best of all basikal)
• bij de geafficheerde prijzen moet altijd minstens een tax van 16% geteld worden
• voetgangers zijn hier nog een lagere diersoort die zelf verantwoordelijk zijn om niet omvergemaaid te worden of hun voeten niet om te slagen op een verbrokkeld voetpad
• stilte is hier een luxegoed
• het openbaar vervoer is belachelijk goedkoop en verbazend goed
• we missen de efficiëntie van de overal aanwezige i-SITE
• Japanse nonchalantie is hier ongepast en we letten weer ijverig op onze bezittingen
• als het eten klaar is dan wordt het prompt op tafel gezet ongeacht hoe lang de andere nog op zijn schotel gaat moeten wachten
• gratis wifi spuit weer massaal rond
• en last but not least: na ruim 3 maanden zijn we op één slag verlost van de hooikoorst-ellende (maar gaan we misschien nog een verkoudheid opdoen van de airco's)!

Het lijkt wel alsof we op deze vakantie een spoor van vernieling achterlaten. Overal waar we geweest zijn, zijn er nadien natuurrampen gekomen. Het is natuurlijk toevallig maar u weze toch gewaarschuwd: we komen volgend weekend terug naar België!

Published with Blogger-droid v1.6.4