Delivered by Mail

's Morgens vroeg op de Interislander van Wellington naar Picton

Wellington was een fijn stukje beschaving. Elke straat heeft wel enkele koffiebarretjes die meestal alleen maar bestaan uit een espressomachine, een toog en een paar krukken. De stad is terecht fier op haar koffiecultuur. Voeg daarbij flaneren langs de kade met trendy café's in de oude wharf sheds, een intrigerende aanwezigheid van ettelijke honderden privé cable cars als enige toegang naar een hilltop house with a view, een schitterend houten Old St Paul's kerkje, een fascinerende tentoonstelling over pounamu (aka greenstone of NZ jade) in het Te Papa museum waar we dagen zouden in kunnen blijven ronddwalen, een Happy jazz-optreden, ... en je weet dat we weer genoten hebben van deze hoofdstad op menselijke schaal.

Adam the postman heeft ons juist afgeleverd

Zaterdagochtend namen we de vroege ferry naar Picton waar we afspraak hadden met Adam, the postman. Meerijden met de postbode is - naast de watertaxi - de enige manier om in de Marlborough Sounds door te dringen zonder eigen vervoer. We hadden 3 nachten geboekt in de aangename Anakiwa Backpackers dat meer een boutique B&B is dan een hostel. We konden geen betere plaats uitgekozen hebben om... een hele zondag met bakken regen binnen te zitten en gebruik te maken van de antieke pooltafel, de uitgebreide bibliotheek en de vele games :-( Gelukkig scheen na 1 dag depressie de zon weer vollen bak en konden we zo toch nog een deel van de Queen Charlotte Trail wandelen - een gezappig tochtje van het iddylische Mistletoe Bay naar Anakiwa. Daarna zijn we weer opgepikt door Adam en hebben met hem de post bedeeld tot Havelock, the mussel capital of the world. Die mosselen (the green-lipped mussels) zien er heel speciaal uit: ze zijn extreem groot en hebben een groene schelp maar onze Zeeuwse mosselen zijn toch veel smakelijker.

Puffen in de hitte op het pad boven Anchorage Bay

De laatste dagen zaten we in Nelson om van daar uit het Abel Tasman national park te verkennen. Gisteren werden we met de watertaxi afgezet in Anchorage Bay en wandelden we een deel van de kustroute. Vandaag steken we door naar het noorden om de omgeving van de Golden Bay te ontdekken.

Published with Blogger-droid v1.6.4

PhotOZ - part 1: Queensland

Het heeft wat langer op zich laten wachten, maar hier in Wellington hebben we eindelijk de tijd gevonden om foto's op te laden. Hier volgt de eerste reeks van Australië, het tropische Queensland. Deze foto's zijn ondertussen al ruim 2 maanden oud (van 1 tot 15 november) en zijn nu ook voor ons een verrassing om te zien :-)

Zon, wijn & Jeanetten

Nieuw-Zeeland wordt met de breedtegraad beter en beter. Het Kiwiland biedt een grote variatie aan attracties en de voorbije week was dan ook intensief.

De Tongariro Alpine Crossing is een klassieker en loopt op 1800m door een berglandschap van recent actieve vulkanen over gestolde lavastromen, langs emerald blauwgroene kratermeertjes en met vergezichten over het Taupo-meer. De zwavelgeur was overal aanwezig en we zagen de dampen opstijgen uit Mt Ngauruhoe (aka Mt Doom) en de Soda Springs. Deze 7u durende tramp was veel mooier en gevarieerder dan die naar The Pinnacles én veel makkelijker. De zwaarste inspanning was om 5:30u opstaan om de massa voor te blijven... en dan nog was het druk. Maar dus dik de moeite waard en indrukwekkend.

Onze volgende halte was Napier. 80 jaar geleden is deze stad met de grond gelijk gemaakt door de zwaarste aardbeving in de moderne geschiedenis van NZ. De snelle wederopbouw in de jaren 30 maakt dat er nu de meest uitgebreide en intacte verzameling Art Deco gebouwen te zien is. Huis na huis, straat na straat: één groot en mooi geheel van zigzaglijnen, gestyleerde zonnestralen, zigguratmotieven, verwijzingen naar snelheid en machinerie aangevuld met lokale Maorimotieven en dit alles in vrolijke pastelkleuren onder een zonnige hemel. De hoeveelheid en uniformiteit maakt dat Napier zich terecht de Art Deco Capital of the World mag noemen: Innisfail, dat we in Queensland bezochten, verbleekt hierbij. Dit hadden we hier niet vermoed!

Napier is ook de perfecte start voor een bezoek aan de wijnhuizen van Hawke's Bay. De domeinen stralen hier klasse uit en hebben een ongeziene variëteit aan druivensoorten. Naast de klassiekers Shiraz, Pinot Noir, Merlot, Cab Sav, Chardonnay, Sauvignon Blanc en Semillon hadden we na 4 stops ook de hier minder voor de hand liggende Malbec, Montepulciano, Temperanillo Cabernet Franc, Viognier, Petit Verdot, Gewürztraminer,... en nog veel meer geproefd. De vergelijking met ons bezoek aan Hunter Valley was snel gemaakt: waar ze hier tekortschieten aan volume compenseren ze met kwaliteit, stijl en variatie. Klein maar fijn dus. Laat bij uw volgende bezoek aan de wijnhandel het bulkaanbod van Australiërs links liggen en ga op zoek naar het Kiwi-alternatief. Wij hebben de adressen van de invoerders ijverig genoteerd voor de liefhebbers!

Hét hoogtepunt was ons bezoek aan de immense - grootste ter wereld - kolonie van gannets (Jan van Genten) op Cape Kidnappers. Ze hadden donzige jongen in alle groottes en trokken zich niets aan van de dagelijkse stroom bezoekers zodat we ze tot op een meter konden benaderen: fotogeniek! En de tocht er naartoe over het strand onder de klippen gezeten op een door tractors getrokken karren was pure fun & entertainment!

Voeg dat alles samen met de overvloedige zon en je kan begrijpen waarom we hebben genoten van onze korte zijsprong naar Napier. Vandaag zijn we aangekomen in Wellington. Het weer is wat omgeslagen: het is bewolkt en ze voorspellen regen in de komende dagen. Toch plannen we hier een aantal dagen om de stad te verkennen. In het weekend wagen we de oversteek naar het zuideiland waar De Grote Brok Natuur wacht.

Published with Blogger-droid v1.6.4

Kerstbomen en rotte eieren

We hebben Northland al een paar dagen geleden verlaten. Subtropisch Far North staat voor de Kiwi's gelijk aan geschiedenis met onder andere het oudste stenen gebouw (Stone Store) en het oudste Europese huis (Kerikeri Mission House). Kerikeri Basin zag er wel lieflijk uit maar wij hebben toch vooral genoten van de natuur in het gelijknamige Reserve met een mooie wandeling naar de Rainbow Falls.

Wat ons op het noordeiland opvalt zijn de bomen die in bloei staan. De intens geurende en paarsblauwe jaccaranda's hadden we al in Sydney gezien en waren er ook nog in Auckland. Maar op het Coromandel Peninsula waren we onder de indruk van de Christmas trees die nu massaal in bloei staan. Neen, dat zijn niet die saaie groene kerstbomen van bij ons maar wel fel karmijnrood of zachtroze tot groengele bloeiende bomen die hier nu de straten en hele bergflanken verrassend kleuren!

In het slaperige stadje Thames bezochten we een goud- en zilvermijn in mineur - niet te vergelijken met de topervaring van ons eigenste Beringse mijnmuseum (allen daarheen!) We waren er vooral omdat het een goede uitvalsbasis was voor de 7u durende wandeltocht door Kauaeranga Valley tot boven op The Pinnacles en terug: een hele belevenis en vooral een stevige inspanning. De vallei ademt (achteraf gezien trieste) geschiedenis van de Kauri-ontginning en wat er overblijft zijn immens steile uitgehouwen packhorse tracks door vochtig regenwoud met ferme vergezichten. Stevig wandelen noemen de Kiwi's tramping...

Vandaag in Wai-O-Tapu Geothermal Wonderland

De laatste dagen verbleven we in Rotorua waar het overal ruikt naar rotte eieren. Dat komt omdat het hier een geothermische omgeving is. Dat geeft overal spectaculaire fenomenen zoals dampende vijvers met kokend water of in allerlei freaky kleuren, zwaveldampen die uit de stenen stijgen, rustig pruttelende modderpoelen en meer dan 10m hoog spuitende geysers.

Waar we hier ook bedwelmd van zijn is de Vienna dub sound die ze tot nu toe in bijna alle café's van NZ draaien. En van de tourgidsen maar ook de gewone buschauffeurs die ons verwelkomen op de bus, hun naam zeggen en ons attent maken op de bezienswaardigheden onderweg. Op een lokale stadsbus van Rotorua waren we de enigste toeristen en de chauffeur stopt plots onderweg en zegt tegen ons (zonder zich iets aan te trekken van de andere gewone passagiers): "Hebben jullie een camera bij? Stap even uit en neem hier uw foto: het beste zicht op de stad!" Dat zie ik ze bij De Lijn nog niet doen...

Het weer is - in tegenstelling tot onze verwachting van NZ - de laatste 10 dagen ook al prachtig geweest: (brandende) zon in een blauwe hemel met de juiste verhouding schapenwolkjes en koel in de schaduw. Soms geeft dat wat een eigenaardig dilemma: te fris om uit de zon te blijven maar in de zon voelt het dan weer aan alsof uw huid verschroeit... We hebben hier dan ook al ferm wat tubes zonnecrème verbruikt: elke dag smeren!

Morgen trekken we via Taupo naar het Tongariro National Park. Vanuit Turangi willen we de Tongariro Alpine Crossing doen: een one-day tramp van +/- 19km en 6-8u door de setting voor Mordor & Mount Doom. Hopelijk overleven we dat!

Good on you!

Published with Blogger-droid v1.6.4

Een KIWI 2011!

Ons einddoel is bereikt: Aotearoa (zoals de Maori Nieuw-Zeeland noemen)! Na 3 nachten in Auckland zijn we richting noorden getrokken en in Whangarei afgestapt. Daar hebben we genoten van hoe ze hier nieuwjaar vieren: in de enigste (Ierse) pub die open was, onder begeleiding van een lokale band (die niet kon spelen en waarin ze vals zongen), met pints of ale, onder constant toezicht van de volledige lokale politie en zonder één spatje vuurwerk. Een ervaring op zich! Op zijn minst kunnen we zeggen dat we zo goed als de eerste ter wereld 2011 hebben gevierd (we zitten hier op GMT+13!) Als we nu nog zorgen dat we op het einde van het jaar in Hawaii zitten, duurt 2011 voor ons één dag langer :-) We hebben iets om naar uit te kijken!

NZ is alvast grappig op het eerste zicht. Zowel de immigration als de quarantine officer was oprecht verbaasd toen we hem vertelden dat we hier 2 maanden plannen rond te reizen! Op die paar dagen hebben we hier al bakken regen gehad maar ook al bakkende zon, zowel koud als warm, wind als drukkend zwoel: NZ is hét land van four seasons in one day! En alles noemt hier kiwi: de harige vrucht, de niet meer vliegende vogel en ook de inwoners van NZ zelf!

Maandag trekken we nog een beetje noordelijker tot in Kerikeri en vanaf dan is de planning voor de volgende twee maanden simpel: we trekken van N naar Z door NZ!

Choice, eh? Yeah Bro! Sweet As!

Published with Blogger-droid v1.6.4