Polen = bonuspunten

We hebben nu de Baltische staten definitief achter ons gelaten en daarmee het hoofddoel van deze reis gehaald. Hoe en langs welke route we nu verder gaan is (nog) altijd open geweest. Via gedeeltelijk fietsen of sporen door stukken Polen en Duitsland zijn opties. Wat er nu gaat volgen is nog meer onvoorbereid en dus onbekend terrein. We zien wel. Alles is bonus.

De grens tussen Litouwen en Polen was weer van het primitieve type. Niet zo primitief als tussen Letland en Litouwen waar alleen een grenspaal met daaronder een toepasselijke geocache ('No Limits') op een stoffige zandweg de overgang markeerden. Maar de bosweg met half openstaande slagboom, het wapenschild met de rode Poolse adelaar en het waarschuwingsbord met 'filming and photographing is prohibited' leken zo uit de Kuifjesboeken te komen! We hebben dus wel onze obligate foto genomen.

Daarna was de weg onbekend omdat we zelfs geen kaart hadden en ook de GPS al sinds Riga kaartloos was. We gokten op De Grote Leegte richting Mazurië... Niets was minder waar! Eenmaal het bos uit werden we in de buurt van Berżniki al verwelkomd in een mooi heuvelachtig landschap met meertjes. Sejny was de eerste stad waar al meer beschaving was dan verwacht en iets verder bleken we aan het Wigry meer pal in het lokaal toeristische hoogtepunt te zijn aanbeland. Het daarrond gelegen Wigierski Park Narodowy met zijn beroemde klooster (wisten wij veel...) trekt vele vooral Poolse toeristen en dus zijn er overal 'pokoje' (aka Zimmer Frei) en campings.

Op twee dagen tijd hebben we ons ook al op de belangrijkste gastronomische hoogtepunten getrakteerd. Żurek (zure soep met worst), bigoś (een stoofpotje met zuurkool), pierogi (een soort van ravioli maar dan gevuld met bv kaas, kool of paddestoelen) en als kers op de taart nalešniki z jagodami (pannekoeken gevuld met verse bosbessen). Feest! Maar over onze culinaire ervaringen wijden we zeker nog een afzonderlijk bericht met bijhorende foto's. We blijven Bourgondiërs in hart en nieren.

De Poolse taal is natuurlijk ook een meer vertrouwd terrein. Zelfs ik kan nu vlotjes dzien dobry (goedendag), dzienkuję (bedankt), do widzenia (tot ziens) en poproszę rachunek (de rekening a.u.b.) uit mekaar houden. An geeft zelfs met haar 3 jaren Poolse avondlessen - en dus de juiste uitspraak - de Polen de indruk vlotjes mee te kunnen praten zodat al menig Pool een hele uitleg op ons heeft afgevuurd ook al verstaat ze er maar flarden van... Het idee en het gevoel telt.

Met de grensovergang is ook het weer omgeslagen. De eerste nacht zijn we wijselijk in een pokoje gebleven (en heeft het die nacht ferm geonweerd en geregend) en deze morgen werden we van de zon op onze tent wakker maar staan we hier nu al bijna 2 uur in een bushokje te schuilen voor de stortregens. Voldoende tijd dus om dit bericht te schrijven en onze grootse plannen voor de dag te herzien. Wat we kunnen meepikken van Polen blijft dus bonus.

Published with Blogger-droid v1.4.8