Twijfels over België?! Kom naar onze FLASHBACK!

Sinds zondag zijn we terug op Belgische bodem en dat valt al bij al goed mee want het is hier lente! En ons huisje hebben we in prima conditie teruggevonden: zo'n ijverige huiszitser is goud waard.

Maar genoeg on-line geleuterd. We hebben nu terug de kans dat in het echt te doen. Daarom gaan we op vrijdag 1 april vanaf 18u iets drinken in het eet- en praatcafé De Steenberg in Moorsel. Iedereen die er zin in heeft is welkom om er binnen te springen: wij zorgen voor ongepubliceerd fotomateriaal, straffe verhalen en drank. Wie honger heeft kan daar ook iets eten. En spring maar binnen wanneer het u past: wij plannen daar de hele avond te zitten.

Voor wie denkt dat Moorsel het einde van de wereld is, kijk maar eens een tweede keer op de kaart en bedenk hoe ver Nieuw-Zeeland wel is. De Steenberg is gelegen in de Spechtenlaan 8 in Moorsel en is snel bereikbaar via de E40 Leuven/Brussel afrit Sterrebeek/Nossegem, neem richting Sterrebeek en beneden in de bocht sla je links af in de Waalsestraat. Blijf de hoofdbaan volgen richting Moorsel en net voorbij het kerkhof en voor het tankstation ga je links de Boslaan in. Vanaf daar kan je makkelijk de borden naar De Steenberg blijven volgen.

Stuur ons een e-mail als je plant langs te komen, dan kunnen we onze gastheer een idee geven van de hoeveelheid vocht die hij moet voorzien.

Dit is geen aprilgrap.

Ontbijt in Maleisië

Nagerecht in Maleisië

En voor wie er niet kan bij zijn Watch This Space! We gaan nog de resterende fotoreeksen beschikbaar maken en... wie weet kunnen we de kriebels niet onderdrukken om toch nog maar eens terug op stap te gaan.

Published with Blogger-droid v1.6.4

Smeltkroes

Na 11u vliegen, een tijdsverschil van 5u, temperaturen van rond de 30°C, een luchtvochtigheid die naar 100% neigt en massa's nachtlawaai kregen we even onze klop in Singapore. Omdat we vroeger al eens grondig de stad hadden verkend, hebben we dan ook vooral tijd doorgebracht met Karo en Daniel. Samen zijn we gaan genieten van het zicht op en in het gloednieuwe Marina Bay Sands dat met het ArtScience museum spektakelarchitectuur biedt met de nodige hoeveelheid kitsch die aan Las Vegas doet denken.

Op slechts 1u vliegen zaten we in ons vijfde en laatste land van deze reis: Maleisië. We starten op het eiland Penang en zakken van daar in stapjes terug af naar Singapore. De eerste stop was Georgetown waarvan de hele binnenstad terecht tot UNESCO World Heritage City verklaard is. Een goede aanleiding om onze eerste (over)dosis cultuur op te doen in maanden. Hier vonden we tempels, gebouwen en eten van allerlei stijlen en culturen: Malay, Chinees, Thais, Birmees, Hindu,... tot Europees. En van mooi & vers gerestaureerd en afgeborsteld tot groezelig & gezellig sfeervol druk. Het contrast met Japan, Australië & NZ is groot: georganiseerde chaos qua verkeer, geuren van zowel eetstalletjes als open riolen, kleuren van fel Chinees rood en zeemzoeterig Indisch pastel tot strak coloniaal wit, geluid van lawaaierig verkeer en airco tot subtiele belletjes van tempels.

Daarna zijn we een paar dagen in KL geweest. Een verplichte stop maar minder verfijnd: een grootstad die verstikt in ellendig druk verkeer en probeert te imponeren met moderne architectuur en dure shoppingcenters. Het evidente hoogtepunt hiervan zijn de Petronas twin towers maar ik vond de sfeer van de Batu Caves Hindu tempels nog meer de moeite waard. De volgende dagen ronden we af met onze laatste brok werelderfgoed: Melaka.

Terug in deze evenaarsstreken zijn is een hele aanpassing ten opzichte van het would-be England aka Nieuw-Zeeland:

• het grappige maar moeilijk verstaanbare Singlish dat je overal hoort
• elke dag een hevig tropische stortbui
• eten kan hier terug op elk moment van de dag
• Fast Food wordt hier nog als een privilege gezien en vele auto's rijden dan ook fier rond met een McDonald's drive-in VIP sticker
• Malay is een taal die leesbaar is en soms zelfs gebruik lijkt te maken van een revolutionaire spellingshervorming (teksi, kafe, restoran, polis, pos, kamera, aksesori, butik, kompleks, ekspo, komunikasi en best of all basikal)
• bij de geafficheerde prijzen moet altijd minstens een tax van 16% geteld worden
• voetgangers zijn hier nog een lagere diersoort die zelf verantwoordelijk zijn om niet omvergemaaid te worden of hun voeten niet om te slagen op een verbrokkeld voetpad
• stilte is hier een luxegoed
• het openbaar vervoer is belachelijk goedkoop en verbazend goed
• we missen de efficiëntie van de overal aanwezige i-SITE
• Japanse nonchalantie is hier ongepast en we letten weer ijverig op onze bezittingen
• als het eten klaar is dan wordt het prompt op tafel gezet ongeacht hoe lang de andere nog op zijn schotel gaat moeten wachten
• gratis wifi spuit weer massaal rond
• en last but not least: na ruim 3 maanden zijn we op één slag verlost van de hooikoorst-ellende (maar gaan we misschien nog een verkoudheid opdoen van de airco's)!

Het lijkt wel alsof we op deze vakantie een spoor van vernieling achterlaten. Overal waar we geweest zijn, zijn er nadien natuurrampen gekomen. Het is natuurlijk toevallig maar u weze toch gewaarschuwd: we komen volgend weekend terug naar België!

Published with Blogger-droid v1.6.4

Van backpacker tot bikepacker door The Shaky Isles

Aankomst in Middlemarch

De voorbije week zijn we drie dagen al fietsend door Cental Otago getrokken. Het gaf terug een beetje het gevoel van wat we de voorbije zomer in noord/oost Europa gedaan hebben. Al fietsend met bagage door small town NZ, onderweg gebruik makend van de beperkte accommodatie en eetgelegenheden en daartussen De Grote Leegte. In tegenstelling tot de rest van de voorbije twee maanden was het bewolkt, regenachtig en zelfs koud tot slechts 12°C. Een geluk bij ongeluk want het kan hier in dit seizoen schroeiend heet zijn. We gaan veel moeite hebben om ons terug aan te passen aan de Belgische temperaturen!

De steilste straat ter wereld

In Dunedin kwamen we in stijl aan met de historische trein, maar na twee dagen hielden we het voor bekeken in deze universiteits- en bierstad. Er zijn vele oude gebouwen en een paar quirky bezienswaardigheden maar de stad was ons toch wat te groezelig en ongezellig.

Geen commentaar

Voor onze laatste dagen NZ hebben we Oamaru als uitvalsbasis gekozen. De Moeraki Boulders zijn zeer merkwaardig en doen denken aan Mozartkugeln buiten proporties die in de branding op het strand liggen te verweren. Daarna zijn we langs de Vanished World Trail door de Waitaki Valley gereden langs geologische eigenaardigheden zoals de grappige Elephant Rocks, sfeervolle Awamoko Valley en turquoise wittige stuwmeren in de omgeving van Kurow.

Award winning cheese

Oamaru zelf straalt vooral veel vergane glorie uit met statige gebouwen in neostijlen opgetrokken in wit-gelige limestone. Een bezoek aan de werkende Whitestone kaasfabriek was een smakelijke bonus: hun romige blauwe kaas Windsor Blue is wereldberoemd tot in the Playboy Mansion en smaakt inderdaad
verrukkelijk pittig naar meer :-)

We verlaten morgen Nieuw-Zeeland vanuit Christchurch. Wat zich hier de laatste week heeft afgespeeld is dramatisch en heeft een diepe indruk nagelaten. We weten niet hoeveel er hiervan nog tot in België blijft doorsijpelen in het nieuws. Maar onze futiele pogingen tot regeringsvormen verbleken tegenover de gevolgen van de vernietigende 6.3 aardbeving met een huidige balans van 160 doden met nog bijna 100 vermisten en een immense schade aan monumenten, huizen en infrastructuur. Drinkbaar water is na één week nog altijd een probleem en de riolering is stuk. Normaal gebruik van toilet en douche is op vele plaatsen nog onmogelijk. De beelden die we hier dagelijks zien in de media doen meer denken aan wat we gewoon zijn van de derde wereld dan van een beschaafd land... Men verwacht dat de totale tol gaat stijgen tot 240 doden en 1/3e van de historische kern (CBD) moet afgebroken worden. Wat voordien de parel van het zuideiland was (en voor ons dus het geplande einddoel van onze NZ-trip) is nu off-limits voor toeristen.

Hoe erg het ook allemaal is, dat beven is een onvermijdelijk gevolg van wat NZ nu net mooi en interessant maakt. De ligging op vele fault lines en de bijhorende vulkanische en geothermische activiteit maakt dat de landschappen in NZ op korte afstand zo verschillend en schitterend zijn. Ondanks de onstabiele grond onder de voeten blijft dit een stevige aanrader als bestemming aan de andere kant van de wereld. Al is het maar voor hun grappige leefcultuur: alles is cool, awesome, wee, award winning en voted best. Soms tot op het irritante af omdat vluchtheuvels hier nog hun volle betekenis uitvoeren en voetgangers altijd en overal moeten drukken om groen te krijgen. Gelukkig zijn ze vooruitstrevender dan hun Aussie broeders want ze hebben hier toch al minstens de voetpaden ontdekt!

Om af te ronden trekken we nu via Singapore naar Malaysia. Misschien maakt de lagere levensduurte ons daar eindelijk een flashpacker.

Published with Blogger-droid v1.6.4

PhotOZ - part 2: The Red Centre

Eindelijk hebben we nog eens wat (internet)tijd gevonden om een tweede reeks foto's van Australië te tonen. Voor de tekst bij deze beelden van The Red Centre zie ons bericht over The Rock. Veel plezier ermee!

Shaken, not stirred!

Eerst en vooral een geruststelling: we zijn geen deel van de tragedie die zich hier nu afspeelt. Op het ogenblik van de zware aardbeving gisteren in Christchurch zaten we (terug) in Queenstown - op een veilige afstand van alle miserie. Iedereen is hier wel hevig onder de indruk want de tol blijkt deze keer ellendig hoog te zijn. We gaan ons geplande bezoek aan de stad zeker herzien maar we moeten binnen een dikke week minstens naar daar om onze vlucht naar Singapore te nemen...

Over naar leuker nieuws! Onze week huurauto zit er ondertussen op en heeft gerendeerd. Vanuit Te Anau hebben we langs de Southern Scenic Route de onderkant van het zuideiland afgereisd tot helemaal in Dunedin. Ze noemen dit hier ook the edge of the world.

An vliegt van de rand van de wereld @ Slope Point

Het evidente hoogtepunt hiervan was The Catlins Coast. Via trage, kronkelende en grotendeels onverharde wegen reden we langs rotsige baaien en ver in de zee uitstekende landtongen met spectaculaire formaties van hoge klippen, immense zeegrotten en sfeervolle watervallen.

Yellow-eyed pinguin

Het was weer even geleden maar hier hebben we terug een stevige portie wildlife gekregen. De Yellow-eyed pinguins, Hector's dolfijnen en Hooker's zeeleeuwen zijn zeldzaam maar hebben we hier gemakkelijk kunnen waarnemen. De streek is dun bevolkt en er is weinig infrastructuur (geen geldautomaten of tankstations) maar trekt wel arty volk aan. Een bezoek aan The Lost Gypsy Gallery & Theatre is wonderbaarlijk en waarschijnlijk the best $5 spent, ever! In the middle of nowhere zit een zonderling de hele dag allerlei ingenieuze automaten in mekaar te knutselen en hij stelt alles - met een vette knipoog - dicht op mekaar in een oude bus tentoon. Best of all is dat je dat alles mag aanraken en uitproberen en iedereen zit dus constant te gniffelen of kreetjes te slaken van verwondering.

Mark tussen de flax en de piramides

Otago Peninsula

De grote verrassing vonden we nadien op het Otago Peninsula. Dit stukje ruigte net buiten Dunedin lijkt dan wel meer van hetzelfde zoals The Catlins maar toch met zijn eigen - relatief verlaten - sfeer. Dit stukje paradijs is zeer geconcentreerd en op korte afstand krijg je schitterende landschappen en zichten die makkelijk bereikbaar zijn met de auto of een korte inspannende wandeling.

De volgende drie dagen gaan we rustig fietsen van Clyde naar Middlemarch via de Otago Central Railtrail en aansluitend verder door naar Dunedin met de Taieri Gorge Railway. Onze dagen in Nieuw-Zeeland zijn spijtig genoeg geteld.

Published with Blogger-droid v1.6.4

Harder, Better, Faster, Stronger

Ons bezoek aan We(s)tland was kort en toepasselijk... nat. In Franz Josef hebben we meer dan een hele dag onvoorstelbare hoeveelheden regen gezien. En na die stortbui bleef de gletsjer grotendeels verborgen onder een grijze laag wolken.

Wanaka

Regen en koude zijn we al lang niet meer gewoon dus zijn we maar in één ruk verder afgezakt naar het westen van Central Otago. Daar wachtte ons zon en indrukwekkende landschappen van meren gelegen tussen hooggebergte. Wanaka was daarin voor ons het hoogtepunt met een dag mooi fietsen langs de oevers van het meer gevolgd door een dagtocht naar Roy's Peak. Het 360° zicht vanaf deze 1578m hoogte op Mount Aspiring national park & Lake Wanaka was zo verbluffend dat we er een uur voor op de top zijn gebleven. Of was het om uit te rusten van de 3 uren 1200m stijgen?!

Queenstown is minstens even mooi gelegen en het zicht op The Remarkables zeker merkwaardig maar voor ons toch wat overontwikkeld. Alles in deze adventure capital is gericht op het vergaren van adrenaline. Wij waren er vooral op zoek naar een huurwagen. Na 7 weken Nieuw-Zeeland doorkruist te hebben met de bus gaan we nu voor een week met eigen vervoer het uiterste zuiden verkennen.

Nieuwsgierige Kea

Het eerste doel daarvan was Fiordland. De cruise door Milford Sound stond al van in het begin op onze verlanglijst maar de weg er naar toe vanuit Te Anau bleek minstens even de moeite waard. De combinatie van water, besneeuwde bergtoppen en Kea's in het wild is betoverend. En eindelijk zien we hier die duizenden schapen waarvan we ons al meer dan een maand afvroegen waar ze zich verscholen!

Published with Blogger-droid v1.6.4

Van Scheiding tot Afscheid: Wai Wurri?!

Van Takaka naar Collingwood a.u.b.

De Golden Bay is dramatisch. Bij het binnenrijden omdat je over de Takaka Hill moet via een bijna oneindig aantal haarspeldbochten langs immense afgronden en weidse berg- en zeezichten. En daarna vooral omdat deze toegangsweg ook terug de enige uitweg is... Maar ook historisch omdat het lang als Murderers' Bay bekend stond. En als toppunt is het openbare vervoer hier zeer beperkt en kom je vooral vooruit door te liften. Voldoende redenen dus om hier wat langere tijd door te brengen... We hebben dan ook de twee uitersten van de baai volledig verkend.

Eerst hebben we vanuit Pohara nog een dag door Abel Tasman national park gewandeld: langs de coast track via bos (de ondertussen gekende mix van fern, beech & cabbage tree) en strand naar Separation Point. Zowel naar het begin- als vanaf het eindpunt hebben we verrassend vlot een lift gekregen. Daarna zijn we (weeral liftend) tot in Collingwood geraakt om van daaruit grondig gezandstraald te worden op de Farewell Spit. Samen met de gelijknamige kaap was dit een zeer indrukwekkend stuk NZ. In een 4WD bus werden we over een 35km lange strook strand in het midden van de zee door een kolkende rivier van zand tot aan een oase van bomen, gras en een vuurtoren gereden langs oyster catchers en fur seals. En over drama gesproken: een paar dagen na ons vertrek zijn er 80 walvissen gestrand op het spit. Dat gebeurt daar regelmatig...

Cape Farewell

Om verder door te steken naar het zuidwesten moet je terug via Nelson maar een service stop en extra overnachting in die bierstad is geen ramp. De smaak van Mac's en Sprig&Fern (met zijn fush & chups) zal ons nog lang nablijven.

Zoals iedereen wel heeft opgemerkt hebben we tot nu toe op deze reis al veel geluk gehad met het weer. In Australië hadden we dan wel atypisch weer maar de ellende van overstromingen en cyclonen is pas later gekomen. En ook in NZ hebben we tot nu toe bijna altijd onverwacht schitterend weer gehad. Daar zou nu wel eens een eind aan kunnen komen want nu zakken we af in waterland aka we(s)tland en de roaring fourties.

Zandrivieren op Farewell Spit

De laatste dagen zaten we in de mooie Punakaiki Beach Hostel waarvan de naam alles zegt: gelegen op het strand en dichtbij de wereldberoemde Pancake Rocks & Blowholes en wandelpaden in het Paparoa national park. En vandaag zijn we aangekomen bij weeral iets totaal nieuws: de gletsjers.

Published with Blogger-droid v1.6.4